Van Hillbillies naar Amish

Dinsdag is de vulkaan in het fantasische IJsland gelukkig stil gebleven, zodat we woensdag gewoon kunnen opstijgen. Wat een opluchting. Dinsdag Ziep's auto bij zijn baas in Duisburg nabij Tervuren neergezet, en al lopend, bussend, trammend en taxi-end bij ons hostel gekomen. We nemen even een snelle hap en lopen over de Anspachlaan naar de prachtige Ancienne Belgique concertzaal gegaan. Het lijkt net binnen een gevangenis. Pavement geeft een van de beste concerten die ik ooit heb gezien; ik kon de setlist wel zelf gemaakt hebben, echt geweldig. Daarnaast in een gewelven kelderkroeg waar ze heerlijke Lucifer biertjes tapten nog even nagenoten. Woensdagochtend op schema met een oud vliegtuigje, waar nog van die plastic beeldschermen in de looppaden hangen, boven een dicht wolkendek de Atlantische oceaan overgestoken. Boven de Canadeese oostkust hadden we vrij zicht, dat was wel gaaf om te zien. Op Zaventem waren we al uitvoerig ondervraagd en uitgekleed door de security. In Atlanta wordt dat nog eens dubbel herhaald. Net of je in de lucht een pistool gekocht hebt of zo ?? Ik snap dr niks van waarom er zo dom gecontroleerd wordt. Als we onze bagage claimen van de lopende band, moeten we deze raar genoeg nogeens ergens afgeven. Hij gaat weer op een lopende band. Wij gaan w'e'er door securitychecks; we gaan een metro in, en enkele kilometers verder, mogen we onze bagage voor de 2de keer van de lopende band gaan ophalen. Zucht. Het is moeilijk niet geirriteerd te raken. Daarna met de -rental-car-train naar het rentel-car-station. Ik geef mijn Duitse boekingsformulier af. De dikke zwarte medewerkster geeft aan dat ze denkt dat een midsize SUV (zeg maar een KIA Sorrento) misschien wat klein is voor 4 " adults". Ik begin eerst te twijfelen, maar gelukkig val ik niet voor de verkooptruc. Ze zegt ga maar naar het parkeerdek, en zoek maar een midsize SUV uit ! :). We nemen een pikzwarte Dodge Journey SXT uit 2010, die 1840miles op de teller heeft. We hebben alle 4 een smile op onze faces :). Wat een bak ! We rijden met onze vriend tomtom naar Athens. De nummer 1 college rock city van de USA. We willen de beroemde 40 Watt Club bezoeken, alwaar REM en Drive By Truckers zijn grootgeworden. We weten echter al van te voren dat de bar vandaag gesloten zal zijn :(. We hadden echter al een Holiday Inn geboekt, dus toch maar even uitgegaan in deze universiteitsstad met veel live muziek. Leuk klein stadje met leuke tomtom-achtige kroegen. Op een "Open Mic" avond kijken we naar een reeks nieuwe stand-up comedians. Sommigen zijn best leuk, maar sommigen hebben een vocabulaire welk voornamelijk bestaat uit "fokkin", "fok", I'm like..." Goddamn...". Sommigen krijgen ook totaal geen applaus, en terecht. In ons hotel zitten colleges van Florida (tennis) en Kentucky (baseball). Samen hebben we een Amerikaans ontbijt, zonder kaas of boterhammenvlees. We beginnen aan de lange rit door de Smoky Mountains en de Appalachen naar Nashville. Erg leuk om "off the beaten track" het echte Amerika te zien. Op de radio krijgen we voornamelijk gospel door. Langs de weg wemelt het van Baptisten kerken, en gun-shops. Door de groene bergen van de Smokey's rijden we naar Bryson City, er midden in ergens. Het ziet er allemaal oud uit, ondanks de souvenirwinkeltjes. De arme bergboeren, waarnaar per regio verschillend wordt gerefereerd als zijnde hillbillies, rednecks, cracker of white trash hebben, leven in deze regio een teruggetrokken bestaan. De Smoky Mountains liggen in de Appalachen. De Appalachen zijn 2400km lang, en loopt helemaal door tot Newfoundland (Canada); het hoogste punt is ongeveer 2000meter. Een paar honderd wandelaars lopen deze trek in 1 ruk uit elk jaar. Onverachts zien we bij een viewpoint een paaltje met "Appalachian Trail". We hebben zeker 1 meter op de Appalachian Trail gelopen !! Daarmee was ik zeer in mijn nopjes. Ik ben wel een fan van de muziek uit deze regionen. Bluegrass en zo. We rijden door Gatlinburg, waar opeens erg veel toeristen lopen. Even verder ligt Pigeon Forge......waar Dollywood ligt, maar het hele stadje is links en recht helemaal volgebouwd met een structurele kermis. Best leuk om te zien. We zijn dus inmiddels door Georgia en North Carolina gereden en zijn dan alweer in Tennessee aanbeland. Er is weer 1 uur tijdverschil meer als in Georgia. Hoe dichter we over de Interstate 40 bij Nashville komen, hoe slechter het weer wordt. Op onze vorige USA trips naar Austin zijn we fan geworden van de ultimate cheesburger bij de Jack In The Box fastfoodketen. Deze keten is niet in elke staat te vinden. Fan Meulen had al uitgezocht dat we deze lekkernij alleen in Tennessee konden bemachtigen. Als Meulen achterin de auto opeens "JA" roept, weet je dat de Jack-In-The-Box-spotter zijn doel gevonden heeft. Helaas zijn we de afslag voorbij gereden, maar onze handige tomtom brengt ons naar de eerstvolgende JITB op onze route. We smullen van onze burgers. Er zullen er nog wel enkele volgen de komende tijd denk ik. Enkele weken geleden is Nashville door regen overstroomd. Een van de slachtoffers was Peter Frampton (Show me the way). Al zijn oude gitaren zijn verdronken. Hij is er zo van ondersteboven dat hij zijn tour heeft afgezegd. In Nashville nemen we intrek in ons Music City Hostel. We lopen over Broadway Street richting 5th Street. Daar begint een strip met de beroemdste Honky tonks van Nashville. De beroemdste en ook de mooiste is Tootsies. Echt een kei ruige kroeg van binnen; 2 verdiepingen; 2 goeie countryrock bands, en achter de bands zijn de ramen open, zodat je ook van de achterkant kunt kijken. De kroeg is gedecoreerd met duizenden oude foto's http://www.tootsies.net/index.cfm?browse=about . Natuurlijk is er ook een Coyote Ugly's en ander live music bars, maar ze kunnen niet tippen aan Tootsies. Het bier kost er helaas $ 4,50 per Miller Light flesje. En helaas is de Euro gezakt t.o.v. de dollar, dus dat is wel balen. Desondanks hebben we een natte avond. Vandaag zijn we naar Etheridge geweest, naar de Amish ! Dat was echt erg indrukwekkend. We rijden naar het zuiden en opeens komen we enkele koets-met-paard tegemoet, met een man erin met een lange baard en een hoed, zoals uit de film Witness met Harrison Ford. In het Welcomecenter regelen we een tourtje achterop een paard-met-wagen. We mogen geen foto's maken van deze Hessische mensen. Daarmee zou hun ziel worden weggenomen. Helaas heb ik er toch wat gemaakt. Lekker puh ! Het is alsof je in een film zit. Zeer onwerkelijk. Er wonen zo'n 250 families. Ze hebben gemiddeld 12 kinderen ! Ze leven zonder electriciteit en zijn zelfvoorzienend, dus echte boeren. Het is echt onbeschrijflijk wat je daar allemaal ziet. Schitterend !!!! Gelukkig komen we in gesprek met een echte Amish ! Hij spreekt een beetje Pensylvanian Dutch. We kunnen elkaar redelijk verstaan, erg leuk !! http://en.wikipedia.org/wiki/Pennsylvania_Dutch . De Amish zijn veel minder modern dan de Menonieten die ik in Paraguay gezien heb. We kopen een homemade pumpkin cake, die we met onze handen opsmullen. Daarna rijden we een ervaring rijker terug naar Nashville alwaar we even naar de tourist information gaan, naast het stadion van de NHL club Nashville Predators. We gaan nog even naar de beroemde Ernest Tubb platenzaak en bekijken wat souvenirs. Op een balkonterras dineren we even. De buurman van het terras is zijn lynx aan het uitlaten. Vanavond gaan we naar een Big Star Tribute met origineel lid Jody Stephens en ook Brendan Benson en My Morning Jacket leden. Morgen de museums bezoeken en wellicht de CL finale kijken om 13:30. 's Avonds wellicht naar de beroemde Exit In club naar The Dexateens. Very nice, I like !