103 --> back home

De San Blas eilanden waren echt geweldig. Je vliegt in een kleine knommel met 20 mensen en landt een half uur later op een airstrip in de jungle ongeveer 1 meter van het water, alwaar de Kuna's je op staan te wachten in hun uitgeholde boomstambootjes. We hebben 3 nachten in een betonnen hotelletje midden op een Kuna eiland geslapen. Ons verblijf was iets hoger dan de bamboe Kuna hutjes, zodat we hun levenswijze van bovenaf konden aanschouwen, schitterend. De meisjes krijgen na hun eerste menstruatie allemaal onderarm/been sieraden om voor het leven, en hun achterhaar wordt erafgeknipt, voor het leven. Vader gaat dan een echtgenoot zoeken. Er is een heuse vergader democratie/cultuur op deze eilanden; elke avond wordt er op de bewoonde eilanden in de congreszaal vergaderd. De 4 belangrijkste leden liggen dan midden in een houten stal in 4 hangmatten, omringd door bankzittende toehoorders, echt lachen. Voor alles moet toestemming gevraagd worden, ook voor bezoek aan het vaste land. Het is een pure mannencultuur; alleen de vrouwen zijn traditioneel gekleed. Eerst zijn we daar gedropt op een onbewoond bounty eiland, met wat hangmatten en wat biertjes, supermooi. Ook zijn we naar een verder gelegen nog mooier bounty eilandje gegaan, bewoond door een uit het dorp weggejaagd lief wit hondje. In het dorp beet ze mensen, hier is ze poeslief. Ze had hier ook 5 puppies, maar die zijn gejat helaas. Het eilandje is omringd door prachtig koraal, en een schipwrak. Snorkelen is hier super, je bent in het paradijs. We vissen ook. Vangen 1 grote barracuda en die wordt voor ons op het eilandje klaargemaakt. De 2 barracuda-steaks zijn om te smullen. Er worden ook nog wat krabben en een inktvisje gevangen. Een krab mogen we 's avonds samen openbreken en opsmullen. Weer terug in Panama City wacht je natuurlijk een natuurschok, die je het best snel kunt overwinnen door een bezoek aan MacDonalds. We zijn ook nog naar voetbalwedstrijd Tauro - Sporting 89 geweest, koploper verliest 1-3 in nationaal stadion Rommel Fernandez; de wedstrijd zien wij met een enorme kater; blij dat het eindsignaal er was. De beisbal wedstrijd Panama Metro - Chirique wordt een ware triller. Normaal duurt een wedstrijd 9 innings; deze wordt verlengen tot de 11de inning. 3 honken bezet, en dan gooit de Chiriqui pitcher 4 wijdt, tsja, dan is het opeens afgelopen uit. De trein langs het Panama Kanaal naar Colon is ook echt geweldig, door de jungle, over meren en soms dwars over het Panama Kanaal; veel Bob Ross momenten. In Colon zijn gevaarlijk bendes actief; we stappen vanuit de trein in de taxi en nemen gelijk de bus naar Panama City terug. Ook nog een zaterdag flink onder de kar gekomen. Over de vrouwen zeg ik nix meer. We vliegen op woensdag naar huis. Op Atlanta airport begint de ergernis weer. Stomme formuliertjes invullen, die je helemaal niet nodig hebt, omdat je de USA helemaal niet ingaat, maar alleen in transit bent, maar ja, zo komen wel veel mensen aan werk. Een pint kost al gauw 7 dollar, in Panama vaak maar 1, maar het is de laatste, dus who cares. We komen in een half leeg vliegtuig op schema aan op Zaventem op donderdagmorgen, opgewacht door pap en mam. Toon naar huis gebracht, daar wat meegebrachte Panameese koffie gedronken. Thuis uitgepakt. We hebben allebei nog aardig wat flesjes chilisaus, rum en bourbon ingeslagen op het laatst. Onze backpacks waren derhalve te zwaar, met als gevolg dat we 210 dollar per man extra zouden moeten betalen, maar ja, gelukkig is Panama nog zo'n land waar regeltjes lekker soepel zijn; in Nederland waren we het geld kwijt geweest. M'n post en appartementje is keurig bijgehouden en wat opgeknapt door pap en mam, merci bokoe. Als ik mijn sokken uitdoe, schrik ik me rot, er hangen allemaal vellen aan m'n voeten. Heb nix pijn of jeuk gehad, snap er nix van, echt niet normaal, nooit gezien zoiets. Dus nu maar even naar de dokter. En wat een weer-verschil, tomme nog. PC opgestart, vele virusdefinities geupdate; verbinding is opeens vele malen sneller; de nieuwe Ben Harper en wat reggaeton zijn al gedownload, tsja, dat moest even. De voor mij liggende Gemeentelijke Belastingen-acceptgiro's hadden wel een jaartje achterwege mogen blijven. Krijg wellicht wel iets terug van Essent, een winter zonder verwarming zal wel verdacht lijken. Moet nog 10 (naast de reeds ontwikkelde 10) fotorolletjes laten ontwikkelen. Merci voor alle leuke reacties. Had eerlijk gezegd wel verwacht van veel meer (andere) mensen regelmatig wat reacties te krijgen eigenlijk, maar ja. Als ik alles zo even uittel, denk ik, dat alles bijelkaar geteld, dit reisje tussen de 4.500-5.000 euro's gekost heeft, voor 103 dagen Centraal Amerika. Het was geweldig om mee te maken, samen met Antonio, mi primo delgado. Tot weer eens.