London & Cymru

Vrijdagavond middels bus 82, trein Roermond-Eindhoven en bus 401 op Eindhoven airport aangekomen. De hele week was het twijfelachtig of de “reis” door zou gaan vanwege het enorm slechte weer in Engeland. Diverse vluchten waren al gecancelled. Dublin Airport was zelfs helemaal gesloten. Met een kwartier vertraging mogen we in het RyanAir toestel plaatsnemen. Helaas is er op dat moment een wolkbreuk of iets dergelijks boven Stansted Airport, waardoor we een uur stil staan cq zitten in het vliegtuig. Gelukkig gaat de vlucht dan toch door en vliegen we in het donker over een zeer mooi verlichte lichtstad. Met de Stansted Express trein gaan we voor 17 pound sterling ( = 17 euro) naar Liverpool Street Underground Station. Het kaartje was eigenlijk alleenmaar geldig tot aan Tottenham Hale Station, maar bij nader inzien was het handiger om een station verder te reizen; een stukje zwartrijden dus. Met onze rugzakjes arriveren we laat op de avond in bar/restaurant Jerusalem, nabij Tottenham Court Road Underground Station. Zoals het de Engelsen betaamd, zijn de meesten al vanaf werktijd aan het drinken, en staat de tent redelijk op zijn kop. Onze Hornse hostess Nikki is ook al een eind op weg ;). We hebben wat in te halen, dus ik bestel Kronenbourg flesjes met de 2, waardoor we haar snel inhalen. Ik heb eigenlijk geen idee of we daarna nog ergens anders geweest zijn ? Na een wandeling en wat meatpies en een bus, zijn we toch thuisgekomen in de wijk Acton in West London. Nikki deelt net als zovelen in Engeland en Ierland een huis met anderen. De anderen zijn echter op vakantie, dus plaats genoeg ! Ze werkt als ondertitelaarster voor SDI Media die programma’s van Discovery Channel ondertitelen. Lijkt me ook wel leuk en interessant werk. Zaterdag tegen de middag gaan we natuurlijk voor een lokaal English breakfast, goed voor de hangover. Ongelooflijk hoe goedkoop dat hier zijn. Voor een euro of 3 heb je een full breakfast met koffie. Allicht zitten daardoor alle kroegen de hele dag vol. Helaas zijn ze in NL zo slim niet. Op de kaart lijkt het Griffin Park stadion van Brentford City dichtbij, maar we moeten toch wat veldwerk verrichten om uit te vinden hoe we daar kunnen komen. Ik begin bijna te denken dat we de aftrap gaan missen, paniek, paniek, maar gelukkig brengt een trein ons naar Gunnersbury en een bus ons daarna dichtbij Griffin Park. Er zijn ongeveer 4217 toeschouwers. The weather is kinda nippy. League Two runner up Brentford City (alias The Bees) is veel beter dan laagvlieger Chester City. Voor het eerst “witness” ik live een onvervalste hattrick. Drie doelpunten achterelkaar in 1 helft van Charlie MacDonald. http://www.football.co.uk/brentford/players/charlie_macdonald_40525.shtml . In de “Bees”-store koop ik als aandenken een Brentford City gum. Na de wedstrijd komen we nog wat Brabanders tegen. We gaan zonder Brabanders naar de eerste de beste “mannen”-pub voor een gezellig biertje. De avond ervoor en de koude wedstrijd bekijken, hebben hun tol geëist. We zijn bekaf. We struinen uitgaanswijk Soho af. Helaas erg toeristisch. Weet eigenlijk niet meer of we nog wat gegeten hebben die avond. We gaan oppe tijd terug naar onze buurt, alwaar we belanden in café The Rocket. Het wordt sluitingstijd, maar dat wil niet veel zeggen in Engeland. Zondag slapen we dus uit. We eten wat in een erg leuke authentieke pub in Acton Town. De oude mannetjes houden allemaal hun lange jas en pet op, omdat ze buiten moeten gaan roken om de 5 minuten. We kijken even naar Tottenham-Arsenal en gaan daarna richting de wijk Shepherds Bush en belanden in de drukke gezellige Australian bar http://www.walkabout.eu.com/home/venues/london/shepherds-bush . Veel Kiwi’s en Ozzy’s feesten daar al volop. Er staat rugby en voetbal op de 27 beeldschermen. Aan de verkleede Kiwi’s te merken is het een Nationale Feestdag in Nieuw Zeeland. Er speelt een leuke coverrockband, die zelfs de Hoodoo Gurus spelen !! Helaas moeten we gaan eten om daarna naar Shepherds Bush Empire concerthalletje te gaan voor de optredens van The Polar Bears, Frank Turner en de geweldige The Gaslight Anthem. De laatste cd van deze laatste band werd in 2008 door toonaangevend rockmuziekblad Kerrang! verkozen tot 2de beste cd van het jaar. www.myspace.com/thegaslightanthem . Ze spelen allemaal rock-anthems, allemaal lekker in het gehoor liggende deuntjes. Erg gaaf ! Een zwarte markt t-shirtje voor 5 euro kan ik dan ook niet laten liggen. Ook Frank Turner vond ik erg goed. www.myspace.com/frankturner . Len moet al om half 4 opstaan die nacht, dus hij staat er een beetje met mixed feelings (to be(er) or not to be(er)! ;)), terwijl ik van een welverdiende Jim Bean & coke geniet :). Len heeft het vliegtuig om 06.55 gehaald, via wandelen, taxi en bus. Ik ben maandagochtend om 08:30 met de Megabus vanaf Victoria Coach Station voor 5 euro naar Cardiff gegaan. Het is ongelooflijk hoe men hier op de Polen anticipeert. Zelfs in buitenwijk Acton liggen op een straathoek gratis Poolstalige magazines, in de pubs verkopen ze Tyskie bier en op de No Smoking borden staat naast de Engelse versie ook de Poolse versie “nie pali”. Ik zit op de gehandicaten zitplaats, dus heb plaats genoeg. Om 12:20 dropt de bus me voor de ruïnes van Cardiff Castle. De busrit door het slechte weer was toch wel leuk, bijvoorbeeld over de brug tussen Bristol en Wales. Door de regen wandel ik achter het grote nationale Millennium Stadium naar mijn family-run hostel. Ik slaap in mijn uppie in een 4-persoons kamer, heerlijk ! Vanuit mijn raam kijk ik recht tegen het immense stadion, aan de overkant van de beek. Erg gaaf ! Ik wandel een uur of 4 door het doorweekte Cardiff. Helaas mag ik niet bij de Brains Brewery binnen, wel bij de Pizzahut voor een lunchje. Brains Brewery is de grootste brouwerij van Wales, en sponsor van het rugby team. Natuurlijk loop ik wel de binnenplaats op, maar dat wordt niet gewaardeerd. De markt en de knusse winkelstraatjes alias arcades in het centrum zijn ook bezienswaardig. Cardiff Castle stamt uit de tijd van King Arthur, dus dat levert wat leuke foto’s op. Wales heeft een Keltische cultuur, oftewel Celtics. In het Celts schrijf je Wales als Cymru. Er wonen 3 miljoen mensen, waarvan ruim 10% in hoofdstad Cardiff (Caerdydd). De naam Wales stamt af van Walh, dit is een Germaans woord betekenende vreemdeling/buitenlander. Voor meer info check http://en.wikipedia.org/wiki/Wales. Rugby is de nationale sport. In 2008 heeft Wales Grand Slam gewonnen. Dit houdt in dat je alle wedstrijden wint in het erg belangrijk Six Nations Championship. Om 16:45 plof ik zeiknat en koud op mijn stapelbedje neer. Om 08:00 sta ik op :). Ik wandel naar de Bay Area die volgens de enthousiaste moeder van mijn hostelfamily beroemd is vanwege opnames van een film van Doktor Who ? Ik zeg: “Who??”. De naam zegt me wel wat, maar de film dus niet. De Bay is inderdaad wel een leuke wandeling waard. Het is raar genoeg helder zonnig weer. Ik koop nog een rugbyshirt; niet helemaal naar mijn smaak helaas, maar wel een leuk en goedkoop aandenken. Om 12:30 stap ik weer in de Megabus terug naar London. Vlakbij Kings Cross check ik in bij Ashlee House, alwaar een Franse middelbare school ook inchecked. In mijn 4-persoonskamer liggen al 2 Franse tienerjongens te slapen om 16.30. Ik maak mij uhweg richting Emirates Stadium. Op weg naar het staion maken de 10.000-den Brazilianen en idem Italianen er een feest van. Ik heb het goedkoopste ticket, maar een geweldig goeie zitplaats. In het hele stadion is eigenlijk niet te zien of er überhaupt hoofdtribunes zijn of zo; lijkt allemaal op elkaar. De sfeer is goed onder de ongeveer 60.017 toeschouwers. Na enkele minuten wordt de wedstrijd ontsierd door een tegenwoordig veel te veel voorkomende scheidsrecherlijke dwaling. Een splijtende pass van de verder onzichtbare Andrea Pirlo wordt door Grosso mooi tegen de touwen geschoten. Geen buitenspel, tóch afgekeurd. Daarna nemen de Goddelijke Kanaries de wedstrijd over. De goal van Elano is mooi, maar Robinho zet de hele verdediging voor schut met zijn 2-0. Hij doet verder weinig goeds, maar wordt toch man of the match. Ronaldinho was eigenlijk veel beter. Helaas was de grootste ster Kaka geblesseerd. Italië had geen schijn van kans. Toni zorgde in de 2de helft voor meer gevaar, maar dat was het dan ook wel. De 60.017 toeschouwers moeten allemaal in de Underground van Highbury & Islington, wat natuurlijk voor leuke taferelen zorgt. Terug in Kings Cross lust ik nog wel een pintje. Tegenover het hostel ligt http://www.themonto.com/location.php . Daar speelt toevallig een leuk Spaanstalig rock bandje voor een dansend publiek. Na afloop draait de DJ raar genoeg wat obscuur Nirvana werk, wat natuurlijk voor een smile zorgt bij Dennis. Helaas is het ook hier oppe tijd closing time. De Fransjes liggen nog steeds (?) te slapen. Woensdag ga ik oppe tijd richting Tottenham Hale Station, alwaar ik nog even langs White Hart Lane wil gaan. Ik koop een buskaartje en probeer een dubbeldekker richting het Tottenham Hotspur stadium te krijgen. Het lijkt wel Funny Homevideos. Ik ben letterlijk in 8 verschillende bussen ingestapt en weer uitgestapt omdat de buschauffeurs telkens andere meningen hadden over hoe ik het beste bij White Hart Lane kon komen. Ik ren van hot naar her. Ik word gek en besluit om dan maar een underground te pakken. Vanaf Tottenham Hale vind ik wel een leuke buschauffeuse die me naar het stadion vervoert. Het stadion ligt in een echte buitenwijk. Heb het gevoel alsof ik in een Amerikaanse buitenwijk ben. Ben ongeveer de enigste blanke, naast wat Polen. White Hart Lane lijkt op een groot fabriekspand, midden in de wijk. Omliggende winkels zijn afgesloten middels tralies. Het voelt niet gevaarlijk aan, maar het voelt ook niet echt relaxed hier rond te lopen. Ik mag het stadion niet binnen, ondanks mijn smeekbedes. Weer terug op Tottenham Hale nuttig ik een KFC menu en bekijk ik een uurtje lang de diversiteit aan gekleurde en ongekleurde mensen die daar binnenkomt. Daar heb ik wel aard aan. Terug op het perron, zie ik dat de eerstvolgende Stansted Express train een half uur vertraging heeft, maar erger is dat de daaropvolgende 2 treinen helemaal gecancelled zijn ! Gelukkig kan ik met de eerste mee. Hij doet anderhalf uur langer over het half uur traject, omdat grote delen zijn overstroomd. Je treint af en toe door stukken water; aan weerskanten van de trein zie je alleen water, net of je door een rivier treint, best grappig. Ik zit helemaal voorin het vliegtuig. Tijdens het boarden blijft de deur erg lang open. Met dikke jas en handschoenen IN het vliegtuig, wacht ik koudkijkend naar de stewardessen tot de deur dicht mag. De stewardessen zijn wel erg grappig en onbevangen. Ze maken grapjes door de speakerphone. Ze klagen steen en been over het feit dat ze niet betaald kregen toen ze 9 uur op Standsted moesten blijven wachten vanwege het slechte weer; ook de vlucht Stansted-Eindhoven heeft niet hun voorkeur, integendeel, en begrijpelijk, als je ziet wat ze in 45 minuten allemaal moeten klaarspelen. Om 19:10 land ik, en om 19.15 zit ik al weer bij pap en mam in de auto, die zo aardig waren mij op te pikken. Ik heb op Stansted niet mijn ID hoeven te laten zien raar genoeg. En nu sparen voor 4 juni à IJsland en Groenland. Gister zijn Meule, Peule, Ziep en ik trouwens naar The Band Of Heathens geweest in het Duitse Wesel; wat een mega optreden, echt superruig ! En de flessen Veltins en Diebels waren ook niet verkeerd. Dat had ik wel verdiend !:). Enkele foto's en video's van dit alles heb ik op mijn hyves gezet voor de geïnteresseerden. http://dennisbrouwers.hyves.nl/fotos/ .
Vanavond naar TomTom !