DAS war DER Highlight !

Als we 's morgens willen uitchecken, zegt de Australische eigenaresse dat het ongebonnen werk is om per lokale bussen naar Windhoek te reizen; je strandt gegarandeerd. Dus nog 1 dag zitten nixen in Livingstone. Wel een soort inwijding gezien van een jongere vrouw in een vrouwen tribe, midden op het plein voor het Livingstone museum. De jonge vrouw moest bijna naakt dansen, tussen een stuk of 10 welgezette oudere dansende en zingende dames, met allemaal hetzelfde t-shirtje van hun 10 jarig bestaan uit 2006 aan, bovenop de Nike-Airs. Wel grappig. Daarna dus met een dubbeldekker bus naar Namibië. Bovenin, vooraan, is het leukste zitten, maar daar zit half Zuid-Korea al. Helaas hebben ze een single-entry stempel in hun paspoort, en gaan ze nu voor de 2de keer (multiple entry) Namibië in, en dat mag niet, dus eruit ! En wij fijn bovenin, vooraan, tegen de ruit zitten. Schitterende rit. Via de Caprivi Strip, een stukje grond tussen Botswana en Angola, rijden we door een stukje Okavango Delta Namibië binnen. Het klimaat en landschap verandert 100%. Van groen en nat, naar droog en heet. Door de Kalahari Desert. Kei gaaf. De weg is prima. We doden veel roadkill; helaas ook een mooie grote uil. De nachtrit bij volle maan, is prachtig; bijna geen oog dicht gedaan. In Windhoek gaan we gelijk verder naar Swakopmund, alwaar de rivier de Swakop normaal mondt, maar die staat ook al droog. Het doet aan als een Australisch stadje in the middle of nowhere, maar dan volledig Duits, met veel negers die Afrikaans praten; oftewel een soort boers Nederlands. Len heeft gesandboard, wat hij erg gaaf vond. Ik heb een ochtendje geshopped, t-shirtje gekocht, korte broek en ijsjes gegeten, mmmmmmmm. Namibië is veel moderner dan de vorige 4 landen. De supermarkten zijn net als bij ons, zo niet beter. Ik dacht dat we wel eventjes een tourtje konden boeken welk ons via de Sossusvlei en Fish River Canyon naar Cape Town zou brengen, maar nada. Valt flink tegen. Er wordt ons aangeraden om terug naar Windhoek te gaan, omdat daar meer mogelijkheden zijn. Zucht. Uiteindelijk hebben we het gevonden. Er gaan Cessna vliegtuigjes naar de mooiste plekjes. Een vlucht kost 1000 US$. Maar we zijn met 10 mensen, dus 2 vliegtuigjes, en elk 200 dollar = 150 euro betalen, voor maar liefst 2 uur en 20 minuten vliegen. Dat is een stuk goedkoper als 3 dagen campingtrip naar de Sossusvlei, de hoogste zandduinen ter wereld. De vluvht is fabelachtig mooi, werkelijk waar. Over een echte zandwoestijn, waar je ook een uitgedroogde rivier ziet, en een prachtige canyon, waardoor er veel kleurverschil is. De woestijn is machtig mooi. De Sossusvlei is de hoogste zandduin, en daar komen Jan de Rooij en Zoon echt niet tegenop met hun Parijs-Dakar truck. We vliegen ook over 3 verlaten diamand stadjes, en een verlaten ossenkar. Ook liggen er diverse scheepwrakken op de rand van de woestijn, die overloopt in de Atlantische oceaan. Erg picturesque. De kuststrook naar het noorden heet Skeleton Coast, vanwege de vele gestrande schepen, maar daar komen we net niet. Toen ik een kwartier in de lucht was, had ik al zoiets van, WAUW, en dan moet je nog ruim 2 uur, erg relaxed, wel bloedheet soms. En volgens onze Duitse medevliegers war das DER Highlight Ihres Urlaubes. En daar kunnen wij ons in vinden. Vet cool in het kwadraat. Ook is hier de grootste uranium mijn ter wereld; de vrachtautobanden zijn wel 3 tot 4 meter doorsnee; indrukwekkend. Vandaag weer terug naar Windhoek; op zaterdagmiddag zijn alle winkels dicht; de stad ligt er uitgestorven bij. Hadden beter gelijk door kunnen gaan naar Keetmanshoop, vanwaar we moeten proberen naar Fish River Canyon te komen, om daar wat panorama foto's te maken, want de canyon is cloed until mid February helaas. Vandaar moeten we dan proberen om op de enigste rechtsreekse bus naar Cape Town te komen, wat wellicht een probleem zal zijn. Ik zie erg uit naar Kaapstad. Daar is veel te zien. Tafelberg beklimmen, Robben eiland waar Mandela gezeten heeft. de Garden route, Cape de Goede Hoop, natuurlijk veel wijn proeven en hopelijk ook gaan kijken naar Ajax Cape Town tegen Ajax Amsterdam volgende week zondag, als het even meezit. Het Afrikaans is een erg leuk taaltje. Je lacht je regelmatig een breuk, zelfs bij de instructies van het pinnen. Bijvoorbeeld tanken "gooi die petrol", is wel verklaarbaar; maar waarom ze een watermeloen "spanspek" noemen is me een raadsel. Zo, ik heb wel een Windhoek Lager verdiend dacht ik.