Laos Noord naar Zuid
Door: Dennis Brouwers
Blijf op de hoogte en volg Dennis
04 Februari 1997 | Laos, Vientiane
04-02-1997, LAOS, Vientiane, dinsdag
Om 10.00 vanmorgen met tuktuk naar Laos busstation, ieder 10bath, bus ook 10bath, over Friendshipbridge naar Laos-grens. Passportcheck 20bath, 1 maand geldig visa! Weer tuktuk 25bath naar Vientiane 23 km. Rond 12.30 ingecheckt, grote kamer voor 6000 kippen= 6 $, duurder als Thai, vergelijkbaar met Vietnam. De munteenheid is Kip. 100 kip= 18 cent, 1 bath = 40 kip, 1$=1000 kip en f1 = 550 kip, lekker makkelijk. Ik had nog voor 150$ aan bath en op de bank vertelden ze me dat ik beter naar de Morning Market, die de hele dag open is, moest gaan voor betere koers. Nou, in Hanoi werden we nog betoept, dus hier dubbel zo goed opletten geblazen. Ik kreeg een stapel geld, daar werd ik niet goed van. Natellen geblazen, koers hoger dan bij bank en grens! Vientiane doet in vele opzichten denken aan Cambodia. Zandwegen, kapotte wegen+gebouwen. Bevalt me wel, ik vind dit veel interessanter als Thailand op het eerste gezicht dan. Pratousay monument bezichtigd, lijkt op Arc De Triomphe. Mooi uitzicht vanaf top over de hoofdstad. Voetbalstadion (nationaal) verkend, klein, ±7000 capaciteit. Goals te klein volgens mij! Geluk met Guesthouse Phan Thavong, is nu net volgeboekt! We willen perse naar Luang Prabang toe, iedereen zegt dat je het beste kunt vliegen, maar dat is ons veel te duur. Er gaat wel een bus, 't duurt 12 tot 48 uur en kost 11000 hoonder. Tussen Vientiane en Luang Prabang ligt nog een interessante plaats, Vang Vieng, waar we eerst naartoe gaan. Alweer zo'n kutding geknapt van de backpack godverdomme nog. Ze hebben weer baquettes en ook het bier is iets goedkoper, al vanaf Marcel T. weg is geen bier meer gehad, schandalig! BeerLao 0,65 liter = 1200 = f2,20. Nog veel t.o.v. China, maar ja, daar was het echt belachelijk goedkoop, als ik daar echt alles mee moet vergelijken krijg ik nooit geen bier meer, en dat is nou ook weer niet de bedoeling. Ik ga m'n stapel kippen eens natellen! Klopt gelukkig. Brief geschreven Dings+uitgaansleven Heytse, samen in enveloppe. Koude noodlesalade met beef en springrol gemengd gegeten voor 1200 kippen = f2,25 ongeveer. Blij dat we eindelijk hier zijn. Morgen 'de' WAT van Vientiene bekijken+ Aussie ambassade voor Len's visa uitchecken. Maar morgenvroeg eerst ontbijtje: fruitsalade/ yoghurt + baquette omelette! Heb een soort huls van whiskeyfles, soort koker, gejat in Khon Kaen, waar ik allerlei souvenir papiertjes in heb gedaan! Stuur ik naar huis in Bangkok met dit dagboek + fotorolletjes.
05-02-1997, Vientiane, woensdag
Gedouched, koud, ge-ontbijt, viel tegen, met ex-VFL Bochum voetballer gepraat (jaren 60/70), die we op Lao consulaat Khon Kaen al ontmoet hadden. Naar Aussie ambassade gelopen visa (working) onmogelijk hier, misschien Bangkok! Post op bus gedaan. That Luang temple was gesloten, toch mooi om te zien, naast parlementsgebouw en voor buitenwijk. Lao Revolutionary Museum, oorlogsmuseum, krijg altijd een bepaald gevoel in zo'n museum, geen prettig, erg propagandistisch af en toe, evengoed indrukwekkende foto's van een land wat nooit vrede heeft gekend. Politieke partij Lao-Viet-Khmer wel leuk om te lezen. Richting Evening market gelopen, dicht! De omgeving daar verderop is erg tof, gelijk een compleet andere impressie van Vientiane. Leuke markt, gedeelte binnen/buiten. Jongere mensen krijgen meestal grijns op gezicht als ze ons zien, erg leuk, best wel gelachen. De ouderen zijn wat stugger. Het is erg idem Cambodia, alleen ligt Laos iets voor. Meer tuktuks i.p.v. rikshahs bv. Ook de firma namen erg vaak in 't engels geschreven en de meesten spreken toch een redelijk woordje engels, tot m'n stomme verbazing is dochtertje van Guesthouse ±9/10 jaar, engels aan het leren. Volgens een hier werkende engelsman, werken hier behoorlijk veel nederlanders! Vrijdag aanstaande is Chinese New Year. Len wil dit perse meemaken, maar als dat alleen maar om 00.00 vuurwerk aflaten is, zie ik dat niet zitten om daarvoor 2 dagen=±50 gulden extra aan te besteden. De berichten omtrent Luang Prabang zijn ook erg wisselvallig. Ik weet niet goed wat ik daarmee moet. Er worden per jaar enkele toeristen vermoord, maar ook stort er elk jaar een vliegtuig neer, die doorgaans van zo'n slechte kwaliteit zijn, dat een Noorse piloot absoluut niet in een Lao Aviati vliegtuig stapt! Bij lokaal restaurantje gegeten, te duur voor wat je kreeg vond ik. Even naar voetbal + boccia op straat gekeken, niet veel soeps. Rondgevraagd Chinese New Year, verschillende reacties eigenlijk. 0,5% hier is Chinees, nie veel, maar als die mensen traditionele dansen+draken e.d. gaan opvoeren is dat wel iets wat we in China gemist hebben, en dus erg interessant. We kunnen morgenvroeg nog navragen, er ook een middagbus naar Vang Vieng, dat scheelt. Bier gehad Nam Phu fontijn, 2 jug voor een dikke gulden, iets voordeliger dan fles, en het is getapt ook nog! Broodje smeerkaas gegegeten, wc rol gejat. Nu 21.15. Wat folders meegenomen uit Aussie ambassade.
06-02-1997, Vang Vieng, donderdag
09.00 op. Paar baquettes gegeten bij busstation, nadat we bij tourburo's geïnformeerd hadden omtrent Chinese New Year, wordt dus vooral binnenshuis gevierd. Met Belgisch koppel dat fietsend door Vietnam+Laos gaat gepraat + krantenknipsels doorgenomen van hun post, o.a. 11 stedentocht! 13.30 bus Vang Vieng, terug in de tijd alweer, tof. Veel paalwoningen onderweg. Onze bus, met 2 soldaten bemand, stopt enkele malen om b.v. bestelde hout + broodjes in te laden en dat mee te nemen, leuk en handig, geen extra kosten; gewoon goederen in lokale bus, zo moet dat. Omgeving wordt weer heuvelachtiger. Om 17.15 aangekomen in stadje dat iets wegheeft van Yangshou in China, mooie houten woningen, zangwegen vooral, omgeven door prachtig gevormde bergen, schitterend, wat een rust opeens. Wel buitenlanders, sommigen met legertrucks gekomen van Luang Prabang. Eerste eten hier viel tegen, rijst+pork, maar dat pork zou een pork zelf nog niet eten, puur vet en soort ingewanden, bij ons Phou Ban Guesthouse maar soepje als apperativa non alcoholica genomen, wel lekker. Vanavond kijken of er hier iets van Chinese N.Y. te merken valt, wie weet woont hier een chineese stam, ik denk van niet. Douche heeft geen sproeier, gewoon bak koud water met emmertje, je ziet ook veel mensen richting rivier lopen om te wassen, geeft bevredigend gevoel om hier rond te lopen, echt een aparte en ontzettend mooie plaats om te verblijven. Tijdens busrit alleen stoppen voor overstekend + gewoon op de weg lopend wild, ik blijf dat leuk vinden. Backpack houdt het weer, maar hangt niet meer zo fijn op de rug, kutzooi eigenlijk. Ook lijkt het alsof ik meer spullen bij me heb, moeite om alles er te goei in te krijgen. Batterijen walkman op? Heeft stekker er een keer niet goed ingezeten? Misschien is Guatamala wel een optie om na Oceanie te bezoeken, om zo over de gehele aardbol te zijn gevlogen, daar Spaans te leren lijkt me echt te gek, kost 1$ per uur prive les! Maar dat is nog zolang weg. Geweest kijken of er ergens feest was, en dat was er! Happy Birthday 5-2-'96? Verjaardagspartijtje waar ze ons naarbinnen sleepten, en ons heimbrand en andere rotzooi voerden, maar 't was voor niks! We MOESTEN dansen, onze namen werden omgeroepen, dit leidde tot veel positieve reacties, maar sommigen keken een beetje onbegrijpelijk. Met lokale arts gepraat,+ medewerker gemeente, die in Albanie Russisch gestudeerd had!!! Toch maar niet te a-sociaal geweest en niet te lang daar gebleven, evengoed menig scheutje rommel op.
07-02-1997, Vang Vieng, vrijdag
09.00 op. Bijna standaard. Met moeite iets kunnen vinden om ontbijten. Daarna op soort tractorbak gesprongen (soort frees met bak eraan vast gemaakt) die ons ± 5km verder bracht naa dorpje+grot. Leuke tocht, door rivier, omgeving machtig mooi. Bij dorpje wij alleen grot gaan zoeken, opgehouden door moeilijk te oversteken rivier. Binnenweg door de rijst akkers proberen te vinden. Ik zeg nog:"we hebben toch maar lef om alleen rond te lopen", daarna zeg ik:"zijn dit die bomen waar die slangen in zitten?" En, jaja, u voelt hem al aankomen, 10 meter verder schrik ik me een ongeluk als ik een metertji slang zie oversteken recht voor m'n neus, omgedraaid en weggerend. Eigenlijk jammer, kop niet gezien, geen foto, tja 1ste keer dat je zo'n ding ziet in het wild, volgende keer proberen om foto krijgen?! Teruggelopen, hele meloen gegeten, Len in rivier gedarteld. Leuk dat alle kinderen "sabaidee"(hallo) zeggen, is hun goed aangeleerd. Klein jongetje had Sonic Youth t-shirt aan! Morgen naar L.Prabang via Kasi. Op markt alhier wachten tot er vervoer in die richting gaat, legertruck of minibus of iets dergelijks? Teennagels + beetje was in orde gemaakt, raar genoeg heb ik minder eelt onder voeten dan normaal thuis, waarom? Ander jongetje Nevermind the Bollocks-Sex Pistols t-shirtje.
08-02-1997, Luang Prabang, zaterdag
Hieperdepieperdepiep, toch weer ons doel bereikt, en hoe! Rond 08.00 naar markt gelopen om vervoer 'Kasi' te krijgen. Legertruck zou om 08.30 vertrekken, dus nog half uur om te eten. Verwachtten zware dag, dus rijst besteld, duurde erg lang en truck was al om 08.15 vol, dus die vertrok. Gegeten, wel erg lekker. Andere truck vertrekt 09.15. Goed 11.00 in Kasi, bus Luang Prabang komt pas om 14.00 !! Wachten, wachten, wachten. Inderdaad 14.00 bus, waarvoor wij foreigners-ticket a 7000 kippen moeten kopen, normaal 4000, belachelijk, de bus zit stampvol. Wat blijkt, in L.Prabang zijn momenteel de nationale sportweken, die ieder jaar in andere stad gehouden worden, Len mag op dak zitten bij goederen en ik mag op een uit-stekend houtje gaan zitten midden in de bus, met het gezicht in de richting van de LAO menigte, andersom dus, wat ben ik toch weer een attractie ! Alweer spreken er enkelen goed engels. De meesten gaan ook voor het eerst naar L.Prabang. Ze geven me gelijk als ik vertel dat de tickets te duur zijn voor een student zoals ik en Len. Ook zij vinden deze route gevaarlijk voor toeristen! Gelukkig is de weg in een veel betere staat als de boeken vermelden. Ik heb dus de slechtste plaats in de bus, waar ongeveer 70 mensen in en op zitten. Koud is het gelukkig echter niet, Len heeft het 's avonds wel koud op dak. Leuke mensen
om bij te zitten, erg relaxed, net een grote familie, ik krijg stuk brood en slok water en soort knolgewas wat ik met nagels moet schillen, maar ja, ik heb dus geen nagels, krijg groot mes, maar dat lukt ook niet echt, krijg hulp van iedereen. Erg raar als je omgedraaid in de richting van hun gezichten zit, alles, wat je doet wordt door iedereen aandachtig bekeken. Ontzettende pijn aan m'n badzen, maar als wij vandaag onze bestemming halen, maakt mij dat allemaal geen reet uit. Verschillende keren de accu moeten verwisselen, maar dan toch rond 21.30 in L.Prabang aangekomen. Alle hotels e.d. zijn vol, dat werd mij in de bus al duidelijk gemaakt, we kunnen wel op strand liggen, weinig zin in eigenlijk. Evengoed rond geshopped. Paar monnikjes hielpen ons nog tevergeefs, mensen gingen rondvragen voor ons en toen opeens komt eigenaar van Suankeo guesthouse op de proppen met een reservekamer! In z'n keuken heeft hij een plateautje gemaakt met wat dekens + mosquito net, perfect, z'n vader komt net van markt terug met 25 warme stokbroden !!!! 1 stokbrood gegeten en dat maakte de hele rit van vandaag goed. Je merkt dat het feest is hier. 'T is godverdomme zaterdagavond. Blij dat we bed hebben, gelijk gaan liggen, uiterst tevreden, erg veel geluk gehad vandaag. Kijk, hier doe je het dus voor. Het avontuur, de andere cultuur, het afzien, het plezier, goedkoopste manier, alles zelf uitzoeken, en dan op het -eind goed, al goed- moment dat stokbroodje, prachtig.
09-02-1997, Luang Prabang, zondag
Hanen beginnen al vroeg te kakelen, keuken gaat al vroeg open. Ontbijtje, stokbrood, eieren, thee! Om 09.30 hebben we al een kamer, warme douche genomen, wat kleren in de wasbak gewassen, althans geprobeerd. Korte spijkerbroek afgegeven voor laundry, kijken of ze hier die plekken er wel uitkrijgen? Stereo installatie geinstalleerd. Tof dat we het weer zo goed voor elkaar hebben hier in Laos. Rondgelopen enkele km's, meeste 'Wats ' gezien van dit een van de mooist in tact gebleven stadjes in Laos, wij waren echter van dit alles iets minder beïndrukt, toch is het een mooie stad. "Welcome to the Vth National Games of LAO". Dat hebben wij nu weer. We wisten dat er op sportgebied iets was hier, maar half Laos is hier! Opeens zagen we parachutten, toen dachten we, misschien is er iets loos in het voetbalstadion enkele km's gelopen, duizenden mensen, tienduizenden, ongelogen, komen we tegen daarnaartoe. Het stadion, nieuw, cap ±25.000 totaal uitverkocht en de berg ernaast is vol met Laossen, onvoorstelbaar, voor deze stad waar ±20.000 mensen wonen. Openingsceremonie gezien, 18 provincies in kostuums lopen stadion binnen, enkele optredens alla Zangeres Zonder Naam + R.de Nijs, soort olympisch vuur wordt officieel aangemaakt, vredesduiven (geen witte), kanonsschoten waar je bang van werd, echt een soort olympische opening, schitterend van boven op die berg bekenen, 't stadion ligt in een prachtige omgeving, alles was live op TV. Begint vandaag tot de 18de. Hele ananas+meloen gedeeld, ananas moeilijk te eten met m'n knijpje, niet rijp, dus aan de schijt, 'T wordt nog moeilijk om naar Phonsavan, Plain of Jars, te geraken vanaf hier, heb ik het idee. 'T is nog lang niet zo eenvoudig reizen hier in het verre Laos: Laos doet mij verbazen, U ook ! "The smiling people of Lao" staat op een bord voor het stadion! Ik hoor vuurwerk, althans dat hoop ik, even checken. Vuurwerk, toch nog nieuwjaars gevoel? Naartoe gelopen, veldje met kermis+ andere stands, erg druk, weer Nederlander tegengekomen die we il Xian, Dali en Kanton ook al gezien hadden, hij staat nu mummer 2, achter de oude Canadees. Tip van hem omtrent goedkoop bier gekregen, helaas gesloten, dan maar bij lokale winkel BeerLao + toet kroepoek gekocht. Helaas ligt Sjeng al in bed, geen stokbrood vandaag, kut.
10-02-1997, Luang Prabang, maandag
Rond 09.30 ontbijtje, stokbrood, ei, thee, mmm! Postkantoor, tourist office, bank, toch travel cheque gewisseld, heb nog genoeg, maar in rest Laos misschien niet mogelijk, op $100 ongeveer 8$ verloren, belachelijk kut. Naar busstation richting airport gelopen, mooi verlaten gebied, weinig wijzer geworden. Naar stadion geweest, 2 wedstrijden gezien, tof, lijkt net alsof je in olie staatje alla Qatar naar voetbalwedstrijd zit te kijk erg relaxed. Gaan eten in lokaal ding, waar ook enkele sportsters aan het eten waren, die ons vertelden hoe in Phonsavan te komen; onze volgende bestemming, moeilijk veilig te bereiken! Bier gehad, eindelijk, eindelijk, eindelijk, 1 liter voor f1,45 dat gaat nog. Toen weer op feestterrein geweest; BeerLao t-shirt 2½$ gekocht en in Kelpen is "op gelijke hoogte" WEL buitenspel!!
11-02-1997, ?Vieng Cam? nee, auto! Dinsdag
Om 08.00 weer bij immigratiedienst voor stempel, daarna richting vliegveld, alwaar een soort busstation is. Gevraagd hoe we in Phonsavan komen, via Nong Kieou of zo iets? Songthaew daarnaartoe "farang price" 50% duurder op de al voor Laos dure tickets, dus 6300 kip! Volgeladen, door prachtige omgeving gereden, weinig buitenlanders zijn hier geweest, dat is zeker. Ze zijn druk bezig met weg aanleggen, erg professioneel, veel moderne machines, niet verwacht, behoorlijke investering. In Nong Kieou aangekomen, er is een guesthouse, maar geen verbinding met Phonsavan! Chauffeur stelt voor met hem mee te gaan naar een dorp 50km verder waar volgens hem wel een transportmiddel die richting opgaat? Niemand praat echter engels. Aangekomen moeten we waarschijnlijk bij chauffeur in winkel op het hout slapen? Begrijpen dat morgen 'misschien' vervoer is? "Waarom zijn jullie niet gevlogen", vragen ze, tja dat weet ik ook niet, misschien omdat er geen vlucht was? Ik wil brood hebben, niemand begrijpt me, hele straat in rep en roer, de kinderen komen met mik aan, en 1 bangerik toont me een stokbrood en gaat dan snel weer weg. Best een raar gevoel om hier te zijn, ook onderweg hiernaartoe had ik een raar gevoel. We weten echt niet waar we hier zijn op de kaart. Halt. Om 18.00 stopt truck die naar Phonsavan gaat! Eerst willen ze eten, om 20.00 geven ze eindelijk het sein dat we meekunnen, 2 uur wachten met buikpijn, we wilden graag mee. In truck, 2 chauffeurs, 1 niet blij met ons, na 3 uur, pssssssss, band kapot achter, dubbele wielen, allebei de banden hartstikke kapot, leuk zo in noord-Laos te staan midden in de bossen, vrij koud, om eerlijk te zijn had ik er geen fijn gevoel bij, trouwens de hele dag al niet, mooie unieke omgeving, echt helemaal geen toeristen, precies wat we eigenlijk willen, maar toch, je komt onderweg mensen tegen die met een geweer rondlopen alsof ze een boterhammentrommeltje vasthouden. Om 01.30 komt er een auto voorbij. Stop. Wij mogen mee met deze pick-up-truck met achterop enkele zakken met grote levende dieren, om 01.30 's nachts dus in noord-Laos in the middle of nowhere, hallo!! Stropers dus, die zich wakker hielden met Red Bull en stopsignaal van politie negeren waarna politie (waarschuwings)schot afvuurd, in noord-Laos, midden in de nacht over een slechter dan slecht wegdek, ramen open, ijskoud, tjonge jonge jonge, wat een pret. Geen idee waar we naartoe zouden worden gebracht trouwens, niet naar Phonsavan, dat hadden we wel begrepen inmiddels, midden in de nacht in noord-Laos, waar je enkele maanden geleden nog niet mocht komen, te gevaarlijk! Hele nacht doorgereden, niet verwacht, had verwacht dat ze ons er ergens uit zouden gooien. Inmiddels zijn onze backpacks die tussen de gestroopte diertjes in liggen behoorlijk vochtig, fijn !
12-02-1997, Phonsavan, woensdag
Rond 08.00 stoppen we ergens. Vietnamesen werken hier aan een projekt, we krijgen wat vietnamese thee en ondertussen worden arme diertjes overgeladen in een jeep, bestemming? We begrijpen dat ze ons naar Ban Ban willen brengen, nooit van gehoord, ok, doe maar! Onderweg wordt de prijs vastgesteld op 10$ per persoon voor de hele nacht, dat is redelijk, ook daar wij geen overnachtingskosten hadden. Toch weten we er met onze laatste krachten 8$ p.p. van te maken, omdat we arme "nakseuksa" zijn (student). In Ban Ban zou een bus gaan? Een meneer zegt "no go", "only 12$", helaas voelen wij daar niks voor, en besluiten we een bord soep te gaan eten, alweer. Eigenaresse weet ons vervoer te bezorgen voor 2½$ p.p., dat gaat. De weg voert over bom kraters naar Phonsavan, ook een veld dat ontruimd wordt, wordt gepasseerd. Hotel Dokkhoune, 3000 kippen, goedkoop. Ook nog een zwart varken ondersteboven gereden trouwens. Misschien moeten we weer een stempel hebben, kunnen geen stempel vinden hier. Duurt hele middag nadat we om 12.30 eigenlijk snel van L.Prabang naar hier gekon waren, om uit te vinden hoe we hier weer weg kunnen. Je komt ergens aan en 't eerste wat je na inchecken doet is kijken hoe je weer wegkomt! Bussen, vergeet dat maar, geen Vientianne noch Pakxan, alleen terug naar L.Prabang, ja jammer dus! Ook vliegen is moeilijk, alleen Vientienne, 37$, is mogelijk, of we moeten wachten tot water hoog genoeg is, in oktober of zo! Weinig keus, dat wordt terug naar af. Moeilijk om jezelf onder controle te houden tijdens dit gezeik allemaal. Weer soep gegeten op markt, en morgen naar ons doel alhier, Plain of Jars, samen met enke anderen van verderopgelegen guesthouse, straks even tegoei informeren. 'T zit veel tegen, maar ook veel mee, nooit verwacht vanmiddag hier te zijn, in vrachtwagen vroeg ik chauffeur nog "when Phonsavan?": hij antwoord "today tuesday, wednesday, thursday 06.00!". Dat was even schrikken. Totaal 18300 kip betaald van L.Prabang naar hier, er was trouwens wel een vlucht. Komen net iemand tegen die +35000 kip heeft betaald voor 20minuten vliegen. De helft goedkoper gedaan dus, en 100x zo spannend, al lijkt een binnenlandse vlucht me ook spannend.
13-02-1997, Phonsavan, donderdag
07.30 bij LAO Aviation "kantoortje", niemand daar. Even na 08.00 staan er ±10 personen die een ticket willen en uiteindelijk komt er een stomdronken iemand aan die hier werkt. Morgenvroeg 10.30 check-in, 11.50 departure, 36445 kippen = 37$, ben benieuwd hoe laat we echt vliegen. Om een uur of negen met 8 personen in busje richting Plain of Jars gegaan. Om 14.00 alweer terug. Plain of Jars 1, 2 en 3 gezien waarschijnlijk, misschien was 3 wel 4 of 5, dat weten we niet. Misterieuze stenen vazen, waarvan het nut of gebruik tot op heden onverklaarbaar is gebleven, staan of liggen hier door elkaar, groot, klein, beschadigd, begroeid, allemaal samen op verschillende heuvels in een heuvelachtig, kleurrijk landschap, waar veel stukken zijn weggebrand door de bevolking alhier. Ook vele bomkraters zijn over deze vlakte verspreid, sommigen met bordjes "Bomb USA". Het zijn prachtige bezienswaardigheden, waar we nog nooit van gehoord hadden, blij ze gezien te hebben, maar 't heeft wel veel moeite en geld gekost. Vandaag kostte bus+entree ieder 6500 kip, morgenvroeg wel gratis met dezelfde bus naar vliegveld, 5km verderop. Helaas zat er geen "whiskey in the Jars"! De Hmong mensen mogen hier opium op de markt verkopen, 1kg=100$, de straatwaarde in bijvoorbeeld Hong Kong zou 15000$ zijn. 1 kilo opium = 5 kg heroine. Van kinds af aan roken zij opium. Om 15.30 ben ik latna gaan eten, Lao food. 's Avonds met Len 't zelfde gegeten, eindelijk weer eens rijst! Nog wat nagezanikt met andere Farangs, op tijd naar bed.
14-02-1997, Pakxan, vrijdag
08.00 op. Op markt brood gegeten. Rond 10.30 op Lao Phonsavan Airport ingecheckt, 300 kip airtax+ 500 kip immigration stempel. Bagage op pick-up bus en 't vliegtuig ingegaan, geen nummers, gewoon ergens gaan zitten in Chinees propellervliegtuig. Vlucht duurde ±30 min, we kregen een zuurtje + doekje om je te wassen. Nog nooit zoveel turbulentie meegemaakt, veel kotsenden. Ook de airco deed raar, 't werd behoorlijk mistig in het vliegtuig, heb me kapot gelachen! Om 13.15 op busstation Vientiane, direct ingestapt richting Pakxan, 150km, 1300 kip, 3 uur, bomvolle bus, 2½ uur gestaan, dat vonden de Lao people wel leuk. Paar km gelopen vanaf busstation Pakxan, eindelijk guesthouse gevonden, 6000 kip. Er is hier werkelijk niks loos, even markt bekeken, morgenvroeg zo snel mogelijk naar Savannakhet, 350km verder zuidelijk. Hoe was de vlucht? De vlucht was ok, alleen 't was erg mistig......... in het vliegtuig!
15-02-1997, Savannakhet, zaterdag
±08.00 buiten, bus komt rond 9.00. Pak koekjes + hot chocola (ovaltine) als ontbijt. Bus redelijk op tijd, gelukkig plaats voor ons dit keer. Nog over moeten stappen op songthaew, omdat er te weinig mensen in bus zaten. Weer farang price van 6000 kip betaald, weer te veel. Rond 15.30 bij Santyphab hotel gedropt, 3500 kip voor kamer. Stad aan Mekong heeft veel weg van gebouwen van Vientiane. Je ziet Thailand al liggen aan de oever. Immigratie stempel gehaald voor de zekerheid. Weinig eetgelegenheden. French food restaurant gekozen, te duur, we kregen soort fondue, te weinig en het duurde me veel te lang. Morgenvroeg bus Paxse, al om 5 + 6 uur! Met enkele Lao people in goed Engels kunnen praten, veel interessante dingen gehoord, veel mensen hebben in USSR gestudeerd. I.p.v. whiskey in the Jar, vandaag whiskey in een zakje gehad om toch enkele uren goed te kunne slapen. Alweer veel te weinig gegeten vandaag, en ik stink behoorlijk. Lang zitten=veel zweten, overal, morgen hopelijk goed guesthouse voor wassen.
16-02-1997, Pakxe, zondag
Om 05.05 op busstation met tuk-tuk. De 5 uur bus vertrekt pas rond 06.00, bomvol, wel plaats gelukkig, kast op dak, abnormaal veel op dak, ook soms 70-80 mensen in de bus, hobbeldehobbeldehobbel 240km, veel stof in bus, helemaal oranje gezicht+kleren, det geuftj ut neet! Bijna hele rit ±8 uur met ogen dicht gezeten, alla Space mountain (donkere achtbaan disneyworld) om lenzen sparen, aardig gelukt. Hotel "Pakxe", groot geel oud gebouw, voormalig duur hotel in communistische tijd+stijl. Eindelijk weer eens gegeten en gekeken vanwaar we morgenvroeg boot of ferry Champassak moeten nemen. Natuurlijk gedoucht, ±200 treden met trap af/op in dit gebouw en jas bij laundry. Adapter walkman werkt niet als batterijen helemaal op zijn, dat was even paniek. Nu 17.00 kapot op bed, erg benauwd, gelukkig niet regenachtig, zoals Pakxan. Even Lemonheads omdraaien. Deze provincie, Champassak, is tot 1975 een koninkrijk geweest! Hallo? Met Paksan als hoofdstad. Nog iets gegeten + Beer Lao-tje, nu 22.00. Net de eerste bedelaars gezien tot op heden. Shit dat de wc's zo ver weg zijn. Morgenvroeg weer lekker stokbroodje en dan waarschijnlijk boottochtje.
17-02-1997, Pakxe, maandag
7.30 op. Naar Mekong gelopen. Vanaf 8.00 tot 10.30 gewacht tot boot vol genoeg was om richting Champassak te vertrekken. Rond 12.30 aangekomen, zijspan-tuk-tuk 4000 kip naar Wat Phu, 13km van dorpje af. Deze Wat is uit Angkor tijdperk, dus niks nieuws voor ons, wel met mooie achtergrond, enkele toergroepen zorgden ervoor dat we geen entree hoefden te betalen, dat was toch weer een meevaller van 700 kip p.p. Rond 14.30 terug bij rivier, moeilijk om een boot terug te krijgen vandaag nog. Gelukkig lukt het ons met wat armgezwaai een passerende boot aan te houden en mee te gaan richting Pakxe, 1000 kip p.p., nog wat engelse les gegeven op de boot onder het toeziend oog van enkele kleurrijke varkens. Bij terugkomst hotel met enkele mensen gesproken over Boloven Plateau, we twijfelen, maar we kiezen ervoor om dat te skippen, en samen met een wat op leeftijd geraakte Filipijnse vrouw, die we in Luang Prabang al gezien hadden, richting de eilanden en watervallen in het zuiden te gaan morgenvroeg om 09.00 naar busstation, nadat ik naar bank ben geweest. Zij, Barbara, heeft perfecte reisgids, Moon, heeft veel gereisd, is sinds kort fotografe en praat+schrijft Chinees, dat maakt wel indruk moet ik zeggen. Zij heeft ook veel tips+aantekeningen van dat gebied, dat scheelt ons geld en tijd. We zijn redelijk verbrand, bovenop de boot gezeten te hebben, toch veel geluk gehad dat we nog een boot konden tegenhouden, anders hadden we daar moeten blijven, wat weer veel extra's gekost had, goed verlopen dag eindelijk weer eens. Kleren zijn vrij goed gewassen, morgen in de bus zal alles wel weer smerig worden, maar alla.
18-02-1997, Don Khong Island, dinsdag, 5 maanden'on the road'
08.00 ontbijt. Om 08.45 op busstation, bus nog net kunnen tegenhouden, gelukkig plaats voor ons 3en. 3000 kip en ook in Zuid-Laos gaat wel eens een band kapot! Om 15.00 in guesthouse, later omgeruild voor ander Don Khong Guesthouse, betere kamer, 3000 pp. Rondgelopen, Len even 'suboccia' of zo iets gedaan met localen, voetbal met rieten balletje+net. Morgen naar watervallen + spoorlijntje voor 35000, wij 3en + Swiss, boot+tuk-tuk, duur, maar enige mogelijkheid. Deze omgeving heet "4000 Islands region". Vrij luxe rit vandaag op grote vrachtwagen, met ±50 personen achter op de bak met banken. We hebben weer geen douche en geen stopcontact.
19-02-1997, Don Khong, woensdag
07.00 ontbijt, 07.30 boot Ban Khone, wij, Filipijnse, Zwit, Oostenrijker, lang ge-bargained, 4400 pp. Aardige tocht naar Li Phi waterval, verwachtten kleintje, 't werd een grote. Prachtig stromend door rotspartijen, ook meerdere watervallen nabij grote, erg te gek, veel geklommen. We konden Len niet vinden, maar die was al terug naar 't dorpje enkele km terug, ik moe gezocht en hem daarna de huid volgescholden, hij had gewoon iets kunnen zeggen tegen iemand van de groep, watervallen complex was vrij groot en er zou makkelijk iets gebeurd kunnen zijn. Daar was ook het enige stukje spoorlijn in Laos, doet het niet meer. Met boot naar vaste land, tuk-tuk veel te duur, dorp ingegaan, er was feest, iedereen bezopen, wij moesten meedansen, LAO LAO drinken en ontzettend veel voedsel proberen, maar we kregen ze wel zover dat een zatlap ons goedkoop naar grootste waterval van zuid-oost Azie bracht, Khong Pha Phen genaamd, erg breed inderdaad, maar ik vond de andere iets mooier en ik was een beetje tipsy! Pas rond 18.00 terug. In totaal 6800 pp betaald, zo goedkoop heeft nog nooit iemand het gered en de tuk-tuk chauffeur had echt nooit gedacht dat wij alternatief vervoer zouden kunnen regelen! Soep gegeten en wat nagezanikt, we hebben maar licht tot 22.00 (vanaf 18.00) en dat is het nu bijna, snel ophouden anders zie ik niks meer. Morgen terug naar Pakxe!
20-02-1997, Pakxe, donderdag
08.30 bus Pakxe, half lege bus, behoorlijk doorgereden, al snel in Pakxe Hotel. Grote kamer, 3 persoons op z'n minst, 850kip, maar Barbara betaald 3500 omdat zij anders een duur enkel moet nemen, gunstig voor ons. Gedoucht+wat kleren "gewassen", wat niet veel helpt. Ook enkele kleren gemaakt. Tevens eindelijk Ten Years After tape met Bjork verwisseld! Morgen via tuk-tuk, ferry, songthaew, bus en trein in Bangkok zien te komen. Daar moeten we best het een en ander doen, goedkope kamer zoeken, poste restante ophalen, bellen, Len fax bank afschrift voor Australie visa regelen, ik wil Thaise massage, studentenkaart, misschien wat bandjes, naar bank cheques kopen, kijken hoe lokale bus naar zuiden kunnen komen, en tevens nog het paleis bezoeken, post opsturen, en zondag weer eens live voetbal kijken, dat is nogal wat. Vanavond nog voorlopig laatste Lao biertje gedronken. Even de flies inpakken.
Om 10.00 vanmorgen met tuktuk naar Laos busstation, ieder 10bath, bus ook 10bath, over Friendshipbridge naar Laos-grens. Passportcheck 20bath, 1 maand geldig visa! Weer tuktuk 25bath naar Vientiane 23 km. Rond 12.30 ingecheckt, grote kamer voor 6000 kippen= 6 $, duurder als Thai, vergelijkbaar met Vietnam. De munteenheid is Kip. 100 kip= 18 cent, 1 bath = 40 kip, 1$=1000 kip en f1 = 550 kip, lekker makkelijk. Ik had nog voor 150$ aan bath en op de bank vertelden ze me dat ik beter naar de Morning Market, die de hele dag open is, moest gaan voor betere koers. Nou, in Hanoi werden we nog betoept, dus hier dubbel zo goed opletten geblazen. Ik kreeg een stapel geld, daar werd ik niet goed van. Natellen geblazen, koers hoger dan bij bank en grens! Vientiane doet in vele opzichten denken aan Cambodia. Zandwegen, kapotte wegen+gebouwen. Bevalt me wel, ik vind dit veel interessanter als Thailand op het eerste gezicht dan. Pratousay monument bezichtigd, lijkt op Arc De Triomphe. Mooi uitzicht vanaf top over de hoofdstad. Voetbalstadion (nationaal) verkend, klein, ±7000 capaciteit. Goals te klein volgens mij! Geluk met Guesthouse Phan Thavong, is nu net volgeboekt! We willen perse naar Luang Prabang toe, iedereen zegt dat je het beste kunt vliegen, maar dat is ons veel te duur. Er gaat wel een bus, 't duurt 12 tot 48 uur en kost 11000 hoonder. Tussen Vientiane en Luang Prabang ligt nog een interessante plaats, Vang Vieng, waar we eerst naartoe gaan. Alweer zo'n kutding geknapt van de backpack godverdomme nog. Ze hebben weer baquettes en ook het bier is iets goedkoper, al vanaf Marcel T. weg is geen bier meer gehad, schandalig! BeerLao 0,65 liter = 1200 = f2,20. Nog veel t.o.v. China, maar ja, daar was het echt belachelijk goedkoop, als ik daar echt alles mee moet vergelijken krijg ik nooit geen bier meer, en dat is nou ook weer niet de bedoeling. Ik ga m'n stapel kippen eens natellen! Klopt gelukkig. Brief geschreven Dings+uitgaansleven Heytse, samen in enveloppe. Koude noodlesalade met beef en springrol gemengd gegeten voor 1200 kippen = f2,25 ongeveer. Blij dat we eindelijk hier zijn. Morgen 'de' WAT van Vientiene bekijken+ Aussie ambassade voor Len's visa uitchecken. Maar morgenvroeg eerst ontbijtje: fruitsalade/ yoghurt + baquette omelette! Heb een soort huls van whiskeyfles, soort koker, gejat in Khon Kaen, waar ik allerlei souvenir papiertjes in heb gedaan! Stuur ik naar huis in Bangkok met dit dagboek + fotorolletjes.
05-02-1997, Vientiane, woensdag
Gedouched, koud, ge-ontbijt, viel tegen, met ex-VFL Bochum voetballer gepraat (jaren 60/70), die we op Lao consulaat Khon Kaen al ontmoet hadden. Naar Aussie ambassade gelopen visa (working) onmogelijk hier, misschien Bangkok! Post op bus gedaan. That Luang temple was gesloten, toch mooi om te zien, naast parlementsgebouw en voor buitenwijk. Lao Revolutionary Museum, oorlogsmuseum, krijg altijd een bepaald gevoel in zo'n museum, geen prettig, erg propagandistisch af en toe, evengoed indrukwekkende foto's van een land wat nooit vrede heeft gekend. Politieke partij Lao-Viet-Khmer wel leuk om te lezen. Richting Evening market gelopen, dicht! De omgeving daar verderop is erg tof, gelijk een compleet andere impressie van Vientiane. Leuke markt, gedeelte binnen/buiten. Jongere mensen krijgen meestal grijns op gezicht als ze ons zien, erg leuk, best wel gelachen. De ouderen zijn wat stugger. Het is erg idem Cambodia, alleen ligt Laos iets voor. Meer tuktuks i.p.v. rikshahs bv. Ook de firma namen erg vaak in 't engels geschreven en de meesten spreken toch een redelijk woordje engels, tot m'n stomme verbazing is dochtertje van Guesthouse ±9/10 jaar, engels aan het leren. Volgens een hier werkende engelsman, werken hier behoorlijk veel nederlanders! Vrijdag aanstaande is Chinese New Year. Len wil dit perse meemaken, maar als dat alleen maar om 00.00 vuurwerk aflaten is, zie ik dat niet zitten om daarvoor 2 dagen=±50 gulden extra aan te besteden. De berichten omtrent Luang Prabang zijn ook erg wisselvallig. Ik weet niet goed wat ik daarmee moet. Er worden per jaar enkele toeristen vermoord, maar ook stort er elk jaar een vliegtuig neer, die doorgaans van zo'n slechte kwaliteit zijn, dat een Noorse piloot absoluut niet in een Lao Aviati vliegtuig stapt! Bij lokaal restaurantje gegeten, te duur voor wat je kreeg vond ik. Even naar voetbal + boccia op straat gekeken, niet veel soeps. Rondgevraagd Chinese New Year, verschillende reacties eigenlijk. 0,5% hier is Chinees, nie veel, maar als die mensen traditionele dansen+draken e.d. gaan opvoeren is dat wel iets wat we in China gemist hebben, en dus erg interessant. We kunnen morgenvroeg nog navragen, er ook een middagbus naar Vang Vieng, dat scheelt. Bier gehad Nam Phu fontijn, 2 jug voor een dikke gulden, iets voordeliger dan fles, en het is getapt ook nog! Broodje smeerkaas gegegeten, wc rol gejat. Nu 21.15. Wat folders meegenomen uit Aussie ambassade.
06-02-1997, Vang Vieng, donderdag
09.00 op. Paar baquettes gegeten bij busstation, nadat we bij tourburo's geïnformeerd hadden omtrent Chinese New Year, wordt dus vooral binnenshuis gevierd. Met Belgisch koppel dat fietsend door Vietnam+Laos gaat gepraat + krantenknipsels doorgenomen van hun post, o.a. 11 stedentocht! 13.30 bus Vang Vieng, terug in de tijd alweer, tof. Veel paalwoningen onderweg. Onze bus, met 2 soldaten bemand, stopt enkele malen om b.v. bestelde hout + broodjes in te laden en dat mee te nemen, leuk en handig, geen extra kosten; gewoon goederen in lokale bus, zo moet dat. Omgeving wordt weer heuvelachtiger. Om 17.15 aangekomen in stadje dat iets wegheeft van Yangshou in China, mooie houten woningen, zangwegen vooral, omgeven door prachtig gevormde bergen, schitterend, wat een rust opeens. Wel buitenlanders, sommigen met legertrucks gekomen van Luang Prabang. Eerste eten hier viel tegen, rijst+pork, maar dat pork zou een pork zelf nog niet eten, puur vet en soort ingewanden, bij ons Phou Ban Guesthouse maar soepje als apperativa non alcoholica genomen, wel lekker. Vanavond kijken of er hier iets van Chinese N.Y. te merken valt, wie weet woont hier een chineese stam, ik denk van niet. Douche heeft geen sproeier, gewoon bak koud water met emmertje, je ziet ook veel mensen richting rivier lopen om te wassen, geeft bevredigend gevoel om hier rond te lopen, echt een aparte en ontzettend mooie plaats om te verblijven. Tijdens busrit alleen stoppen voor overstekend + gewoon op de weg lopend wild, ik blijf dat leuk vinden. Backpack houdt het weer, maar hangt niet meer zo fijn op de rug, kutzooi eigenlijk. Ook lijkt het alsof ik meer spullen bij me heb, moeite om alles er te goei in te krijgen. Batterijen walkman op? Heeft stekker er een keer niet goed ingezeten? Misschien is Guatamala wel een optie om na Oceanie te bezoeken, om zo over de gehele aardbol te zijn gevlogen, daar Spaans te leren lijkt me echt te gek, kost 1$ per uur prive les! Maar dat is nog zolang weg. Geweest kijken of er ergens feest was, en dat was er! Happy Birthday 5-2-'96? Verjaardagspartijtje waar ze ons naarbinnen sleepten, en ons heimbrand en andere rotzooi voerden, maar 't was voor niks! We MOESTEN dansen, onze namen werden omgeroepen, dit leidde tot veel positieve reacties, maar sommigen keken een beetje onbegrijpelijk. Met lokale arts gepraat,+ medewerker gemeente, die in Albanie Russisch gestudeerd had!!! Toch maar niet te a-sociaal geweest en niet te lang daar gebleven, evengoed menig scheutje rommel op.
07-02-1997, Vang Vieng, vrijdag
09.00 op. Bijna standaard. Met moeite iets kunnen vinden om ontbijten. Daarna op soort tractorbak gesprongen (soort frees met bak eraan vast gemaakt) die ons ± 5km verder bracht naa dorpje+grot. Leuke tocht, door rivier, omgeving machtig mooi. Bij dorpje wij alleen grot gaan zoeken, opgehouden door moeilijk te oversteken rivier. Binnenweg door de rijst akkers proberen te vinden. Ik zeg nog:"we hebben toch maar lef om alleen rond te lopen", daarna zeg ik:"zijn dit die bomen waar die slangen in zitten?" En, jaja, u voelt hem al aankomen, 10 meter verder schrik ik me een ongeluk als ik een metertji slang zie oversteken recht voor m'n neus, omgedraaid en weggerend. Eigenlijk jammer, kop niet gezien, geen foto, tja 1ste keer dat je zo'n ding ziet in het wild, volgende keer proberen om foto krijgen?! Teruggelopen, hele meloen gegeten, Len in rivier gedarteld. Leuk dat alle kinderen "sabaidee"(hallo) zeggen, is hun goed aangeleerd. Klein jongetje had Sonic Youth t-shirt aan! Morgen naar L.Prabang via Kasi. Op markt alhier wachten tot er vervoer in die richting gaat, legertruck of minibus of iets dergelijks? Teennagels + beetje was in orde gemaakt, raar genoeg heb ik minder eelt onder voeten dan normaal thuis, waarom? Ander jongetje Nevermind the Bollocks-Sex Pistols t-shirtje.
08-02-1997, Luang Prabang, zaterdag
Hieperdepieperdepiep, toch weer ons doel bereikt, en hoe! Rond 08.00 naar markt gelopen om vervoer 'Kasi' te krijgen. Legertruck zou om 08.30 vertrekken, dus nog half uur om te eten. Verwachtten zware dag, dus rijst besteld, duurde erg lang en truck was al om 08.15 vol, dus die vertrok. Gegeten, wel erg lekker. Andere truck vertrekt 09.15. Goed 11.00 in Kasi, bus Luang Prabang komt pas om 14.00 !! Wachten, wachten, wachten. Inderdaad 14.00 bus, waarvoor wij foreigners-ticket a 7000 kippen moeten kopen, normaal 4000, belachelijk, de bus zit stampvol. Wat blijkt, in L.Prabang zijn momenteel de nationale sportweken, die ieder jaar in andere stad gehouden worden, Len mag op dak zitten bij goederen en ik mag op een uit-stekend houtje gaan zitten midden in de bus, met het gezicht in de richting van de LAO menigte, andersom dus, wat ben ik toch weer een attractie ! Alweer spreken er enkelen goed engels. De meesten gaan ook voor het eerst naar L.Prabang. Ze geven me gelijk als ik vertel dat de tickets te duur zijn voor een student zoals ik en Len. Ook zij vinden deze route gevaarlijk voor toeristen! Gelukkig is de weg in een veel betere staat als de boeken vermelden. Ik heb dus de slechtste plaats in de bus, waar ongeveer 70 mensen in en op zitten. Koud is het gelukkig echter niet, Len heeft het 's avonds wel koud op dak. Leuke mensen
om bij te zitten, erg relaxed, net een grote familie, ik krijg stuk brood en slok water en soort knolgewas wat ik met nagels moet schillen, maar ja, ik heb dus geen nagels, krijg groot mes, maar dat lukt ook niet echt, krijg hulp van iedereen. Erg raar als je omgedraaid in de richting van hun gezichten zit, alles, wat je doet wordt door iedereen aandachtig bekeken. Ontzettende pijn aan m'n badzen, maar als wij vandaag onze bestemming halen, maakt mij dat allemaal geen reet uit. Verschillende keren de accu moeten verwisselen, maar dan toch rond 21.30 in L.Prabang aangekomen. Alle hotels e.d. zijn vol, dat werd mij in de bus al duidelijk gemaakt, we kunnen wel op strand liggen, weinig zin in eigenlijk. Evengoed rond geshopped. Paar monnikjes hielpen ons nog tevergeefs, mensen gingen rondvragen voor ons en toen opeens komt eigenaar van Suankeo guesthouse op de proppen met een reservekamer! In z'n keuken heeft hij een plateautje gemaakt met wat dekens + mosquito net, perfect, z'n vader komt net van markt terug met 25 warme stokbroden !!!! 1 stokbrood gegeten en dat maakte de hele rit van vandaag goed. Je merkt dat het feest is hier. 'T is godverdomme zaterdagavond. Blij dat we bed hebben, gelijk gaan liggen, uiterst tevreden, erg veel geluk gehad vandaag. Kijk, hier doe je het dus voor. Het avontuur, de andere cultuur, het afzien, het plezier, goedkoopste manier, alles zelf uitzoeken, en dan op het -eind goed, al goed- moment dat stokbroodje, prachtig.
09-02-1997, Luang Prabang, zondag
Hanen beginnen al vroeg te kakelen, keuken gaat al vroeg open. Ontbijtje, stokbrood, eieren, thee! Om 09.30 hebben we al een kamer, warme douche genomen, wat kleren in de wasbak gewassen, althans geprobeerd. Korte spijkerbroek afgegeven voor laundry, kijken of ze hier die plekken er wel uitkrijgen? Stereo installatie geinstalleerd. Tof dat we het weer zo goed voor elkaar hebben hier in Laos. Rondgelopen enkele km's, meeste 'Wats ' gezien van dit een van de mooist in tact gebleven stadjes in Laos, wij waren echter van dit alles iets minder beïndrukt, toch is het een mooie stad. "Welcome to the Vth National Games of LAO". Dat hebben wij nu weer. We wisten dat er op sportgebied iets was hier, maar half Laos is hier! Opeens zagen we parachutten, toen dachten we, misschien is er iets loos in het voetbalstadion enkele km's gelopen, duizenden mensen, tienduizenden, ongelogen, komen we tegen daarnaartoe. Het stadion, nieuw, cap ±25.000 totaal uitverkocht en de berg ernaast is vol met Laossen, onvoorstelbaar, voor deze stad waar ±20.000 mensen wonen. Openingsceremonie gezien, 18 provincies in kostuums lopen stadion binnen, enkele optredens alla Zangeres Zonder Naam + R.de Nijs, soort olympisch vuur wordt officieel aangemaakt, vredesduiven (geen witte), kanonsschoten waar je bang van werd, echt een soort olympische opening, schitterend van boven op die berg bekenen, 't stadion ligt in een prachtige omgeving, alles was live op TV. Begint vandaag tot de 18de. Hele ananas+meloen gedeeld, ananas moeilijk te eten met m'n knijpje, niet rijp, dus aan de schijt, 'T wordt nog moeilijk om naar Phonsavan, Plain of Jars, te geraken vanaf hier, heb ik het idee. 'T is nog lang niet zo eenvoudig reizen hier in het verre Laos: Laos doet mij verbazen, U ook ! "The smiling people of Lao" staat op een bord voor het stadion! Ik hoor vuurwerk, althans dat hoop ik, even checken. Vuurwerk, toch nog nieuwjaars gevoel? Naartoe gelopen, veldje met kermis+ andere stands, erg druk, weer Nederlander tegengekomen die we il Xian, Dali en Kanton ook al gezien hadden, hij staat nu mummer 2, achter de oude Canadees. Tip van hem omtrent goedkoop bier gekregen, helaas gesloten, dan maar bij lokale winkel BeerLao + toet kroepoek gekocht. Helaas ligt Sjeng al in bed, geen stokbrood vandaag, kut.
10-02-1997, Luang Prabang, maandag
Rond 09.30 ontbijtje, stokbrood, ei, thee, mmm! Postkantoor, tourist office, bank, toch travel cheque gewisseld, heb nog genoeg, maar in rest Laos misschien niet mogelijk, op $100 ongeveer 8$ verloren, belachelijk kut. Naar busstation richting airport gelopen, mooi verlaten gebied, weinig wijzer geworden. Naar stadion geweest, 2 wedstrijden gezien, tof, lijkt net alsof je in olie staatje alla Qatar naar voetbalwedstrijd zit te kijk erg relaxed. Gaan eten in lokaal ding, waar ook enkele sportsters aan het eten waren, die ons vertelden hoe in Phonsavan te komen; onze volgende bestemming, moeilijk veilig te bereiken! Bier gehad, eindelijk, eindelijk, eindelijk, 1 liter voor f1,45 dat gaat nog. Toen weer op feestterrein geweest; BeerLao t-shirt 2½$ gekocht en in Kelpen is "op gelijke hoogte" WEL buitenspel!!
11-02-1997, ?Vieng Cam? nee, auto! Dinsdag
Om 08.00 weer bij immigratiedienst voor stempel, daarna richting vliegveld, alwaar een soort busstation is. Gevraagd hoe we in Phonsavan komen, via Nong Kieou of zo iets? Songthaew daarnaartoe "farang price" 50% duurder op de al voor Laos dure tickets, dus 6300 kip! Volgeladen, door prachtige omgeving gereden, weinig buitenlanders zijn hier geweest, dat is zeker. Ze zijn druk bezig met weg aanleggen, erg professioneel, veel moderne machines, niet verwacht, behoorlijke investering. In Nong Kieou aangekomen, er is een guesthouse, maar geen verbinding met Phonsavan! Chauffeur stelt voor met hem mee te gaan naar een dorp 50km verder waar volgens hem wel een transportmiddel die richting opgaat? Niemand praat echter engels. Aangekomen moeten we waarschijnlijk bij chauffeur in winkel op het hout slapen? Begrijpen dat morgen 'misschien' vervoer is? "Waarom zijn jullie niet gevlogen", vragen ze, tja dat weet ik ook niet, misschien omdat er geen vlucht was? Ik wil brood hebben, niemand begrijpt me, hele straat in rep en roer, de kinderen komen met mik aan, en 1 bangerik toont me een stokbrood en gaat dan snel weer weg. Best een raar gevoel om hier te zijn, ook onderweg hiernaartoe had ik een raar gevoel. We weten echt niet waar we hier zijn op de kaart. Halt. Om 18.00 stopt truck die naar Phonsavan gaat! Eerst willen ze eten, om 20.00 geven ze eindelijk het sein dat we meekunnen, 2 uur wachten met buikpijn, we wilden graag mee. In truck, 2 chauffeurs, 1 niet blij met ons, na 3 uur, pssssssss, band kapot achter, dubbele wielen, allebei de banden hartstikke kapot, leuk zo in noord-Laos te staan midden in de bossen, vrij koud, om eerlijk te zijn had ik er geen fijn gevoel bij, trouwens de hele dag al niet, mooie unieke omgeving, echt helemaal geen toeristen, precies wat we eigenlijk willen, maar toch, je komt onderweg mensen tegen die met een geweer rondlopen alsof ze een boterhammentrommeltje vasthouden. Om 01.30 komt er een auto voorbij. Stop. Wij mogen mee met deze pick-up-truck met achterop enkele zakken met grote levende dieren, om 01.30 's nachts dus in noord-Laos in the middle of nowhere, hallo!! Stropers dus, die zich wakker hielden met Red Bull en stopsignaal van politie negeren waarna politie (waarschuwings)schot afvuurd, in noord-Laos, midden in de nacht over een slechter dan slecht wegdek, ramen open, ijskoud, tjonge jonge jonge, wat een pret. Geen idee waar we naartoe zouden worden gebracht trouwens, niet naar Phonsavan, dat hadden we wel begrepen inmiddels, midden in de nacht in noord-Laos, waar je enkele maanden geleden nog niet mocht komen, te gevaarlijk! Hele nacht doorgereden, niet verwacht, had verwacht dat ze ons er ergens uit zouden gooien. Inmiddels zijn onze backpacks die tussen de gestroopte diertjes in liggen behoorlijk vochtig, fijn !
12-02-1997, Phonsavan, woensdag
Rond 08.00 stoppen we ergens. Vietnamesen werken hier aan een projekt, we krijgen wat vietnamese thee en ondertussen worden arme diertjes overgeladen in een jeep, bestemming? We begrijpen dat ze ons naar Ban Ban willen brengen, nooit van gehoord, ok, doe maar! Onderweg wordt de prijs vastgesteld op 10$ per persoon voor de hele nacht, dat is redelijk, ook daar wij geen overnachtingskosten hadden. Toch weten we er met onze laatste krachten 8$ p.p. van te maken, omdat we arme "nakseuksa" zijn (student). In Ban Ban zou een bus gaan? Een meneer zegt "no go", "only 12$", helaas voelen wij daar niks voor, en besluiten we een bord soep te gaan eten, alweer. Eigenaresse weet ons vervoer te bezorgen voor 2½$ p.p., dat gaat. De weg voert over bom kraters naar Phonsavan, ook een veld dat ontruimd wordt, wordt gepasseerd. Hotel Dokkhoune, 3000 kippen, goedkoop. Ook nog een zwart varken ondersteboven gereden trouwens. Misschien moeten we weer een stempel hebben, kunnen geen stempel vinden hier. Duurt hele middag nadat we om 12.30 eigenlijk snel van L.Prabang naar hier gekon waren, om uit te vinden hoe we hier weer weg kunnen. Je komt ergens aan en 't eerste wat je na inchecken doet is kijken hoe je weer wegkomt! Bussen, vergeet dat maar, geen Vientianne noch Pakxan, alleen terug naar L.Prabang, ja jammer dus! Ook vliegen is moeilijk, alleen Vientienne, 37$, is mogelijk, of we moeten wachten tot water hoog genoeg is, in oktober of zo! Weinig keus, dat wordt terug naar af. Moeilijk om jezelf onder controle te houden tijdens dit gezeik allemaal. Weer soep gegeten op markt, en morgen naar ons doel alhier, Plain of Jars, samen met enke anderen van verderopgelegen guesthouse, straks even tegoei informeren. 'T zit veel tegen, maar ook veel mee, nooit verwacht vanmiddag hier te zijn, in vrachtwagen vroeg ik chauffeur nog "when Phonsavan?": hij antwoord "today tuesday, wednesday, thursday 06.00!". Dat was even schrikken. Totaal 18300 kip betaald van L.Prabang naar hier, er was trouwens wel een vlucht. Komen net iemand tegen die +35000 kip heeft betaald voor 20minuten vliegen. De helft goedkoper gedaan dus, en 100x zo spannend, al lijkt een binnenlandse vlucht me ook spannend.
13-02-1997, Phonsavan, donderdag
07.30 bij LAO Aviation "kantoortje", niemand daar. Even na 08.00 staan er ±10 personen die een ticket willen en uiteindelijk komt er een stomdronken iemand aan die hier werkt. Morgenvroeg 10.30 check-in, 11.50 departure, 36445 kippen = 37$, ben benieuwd hoe laat we echt vliegen. Om een uur of negen met 8 personen in busje richting Plain of Jars gegaan. Om 14.00 alweer terug. Plain of Jars 1, 2 en 3 gezien waarschijnlijk, misschien was 3 wel 4 of 5, dat weten we niet. Misterieuze stenen vazen, waarvan het nut of gebruik tot op heden onverklaarbaar is gebleven, staan of liggen hier door elkaar, groot, klein, beschadigd, begroeid, allemaal samen op verschillende heuvels in een heuvelachtig, kleurrijk landschap, waar veel stukken zijn weggebrand door de bevolking alhier. Ook vele bomkraters zijn over deze vlakte verspreid, sommigen met bordjes "Bomb USA". Het zijn prachtige bezienswaardigheden, waar we nog nooit van gehoord hadden, blij ze gezien te hebben, maar 't heeft wel veel moeite en geld gekost. Vandaag kostte bus+entree ieder 6500 kip, morgenvroeg wel gratis met dezelfde bus naar vliegveld, 5km verderop. Helaas zat er geen "whiskey in the Jars"! De Hmong mensen mogen hier opium op de markt verkopen, 1kg=100$, de straatwaarde in bijvoorbeeld Hong Kong zou 15000$ zijn. 1 kilo opium = 5 kg heroine. Van kinds af aan roken zij opium. Om 15.30 ben ik latna gaan eten, Lao food. 's Avonds met Len 't zelfde gegeten, eindelijk weer eens rijst! Nog wat nagezanikt met andere Farangs, op tijd naar bed.
14-02-1997, Pakxan, vrijdag
08.00 op. Op markt brood gegeten. Rond 10.30 op Lao Phonsavan Airport ingecheckt, 300 kip airtax+ 500 kip immigration stempel. Bagage op pick-up bus en 't vliegtuig ingegaan, geen nummers, gewoon ergens gaan zitten in Chinees propellervliegtuig. Vlucht duurde ±30 min, we kregen een zuurtje + doekje om je te wassen. Nog nooit zoveel turbulentie meegemaakt, veel kotsenden. Ook de airco deed raar, 't werd behoorlijk mistig in het vliegtuig, heb me kapot gelachen! Om 13.15 op busstation Vientiane, direct ingestapt richting Pakxan, 150km, 1300 kip, 3 uur, bomvolle bus, 2½ uur gestaan, dat vonden de Lao people wel leuk. Paar km gelopen vanaf busstation Pakxan, eindelijk guesthouse gevonden, 6000 kip. Er is hier werkelijk niks loos, even markt bekeken, morgenvroeg zo snel mogelijk naar Savannakhet, 350km verder zuidelijk. Hoe was de vlucht? De vlucht was ok, alleen 't was erg mistig......... in het vliegtuig!
15-02-1997, Savannakhet, zaterdag
±08.00 buiten, bus komt rond 9.00. Pak koekjes + hot chocola (ovaltine) als ontbijt. Bus redelijk op tijd, gelukkig plaats voor ons dit keer. Nog over moeten stappen op songthaew, omdat er te weinig mensen in bus zaten. Weer farang price van 6000 kip betaald, weer te veel. Rond 15.30 bij Santyphab hotel gedropt, 3500 kip voor kamer. Stad aan Mekong heeft veel weg van gebouwen van Vientiane. Je ziet Thailand al liggen aan de oever. Immigratie stempel gehaald voor de zekerheid. Weinig eetgelegenheden. French food restaurant gekozen, te duur, we kregen soort fondue, te weinig en het duurde me veel te lang. Morgenvroeg bus Paxse, al om 5 + 6 uur! Met enkele Lao people in goed Engels kunnen praten, veel interessante dingen gehoord, veel mensen hebben in USSR gestudeerd. I.p.v. whiskey in the Jar, vandaag whiskey in een zakje gehad om toch enkele uren goed te kunne slapen. Alweer veel te weinig gegeten vandaag, en ik stink behoorlijk. Lang zitten=veel zweten, overal, morgen hopelijk goed guesthouse voor wassen.
16-02-1997, Pakxe, zondag
Om 05.05 op busstation met tuk-tuk. De 5 uur bus vertrekt pas rond 06.00, bomvol, wel plaats gelukkig, kast op dak, abnormaal veel op dak, ook soms 70-80 mensen in de bus, hobbeldehobbeldehobbel 240km, veel stof in bus, helemaal oranje gezicht+kleren, det geuftj ut neet! Bijna hele rit ±8 uur met ogen dicht gezeten, alla Space mountain (donkere achtbaan disneyworld) om lenzen sparen, aardig gelukt. Hotel "Pakxe", groot geel oud gebouw, voormalig duur hotel in communistische tijd+stijl. Eindelijk weer eens gegeten en gekeken vanwaar we morgenvroeg boot of ferry Champassak moeten nemen. Natuurlijk gedoucht, ±200 treden met trap af/op in dit gebouw en jas bij laundry. Adapter walkman werkt niet als batterijen helemaal op zijn, dat was even paniek. Nu 17.00 kapot op bed, erg benauwd, gelukkig niet regenachtig, zoals Pakxan. Even Lemonheads omdraaien. Deze provincie, Champassak, is tot 1975 een koninkrijk geweest! Hallo? Met Paksan als hoofdstad. Nog iets gegeten + Beer Lao-tje, nu 22.00. Net de eerste bedelaars gezien tot op heden. Shit dat de wc's zo ver weg zijn. Morgenvroeg weer lekker stokbroodje en dan waarschijnlijk boottochtje.
17-02-1997, Pakxe, maandag
7.30 op. Naar Mekong gelopen. Vanaf 8.00 tot 10.30 gewacht tot boot vol genoeg was om richting Champassak te vertrekken. Rond 12.30 aangekomen, zijspan-tuk-tuk 4000 kip naar Wat Phu, 13km van dorpje af. Deze Wat is uit Angkor tijdperk, dus niks nieuws voor ons, wel met mooie achtergrond, enkele toergroepen zorgden ervoor dat we geen entree hoefden te betalen, dat was toch weer een meevaller van 700 kip p.p. Rond 14.30 terug bij rivier, moeilijk om een boot terug te krijgen vandaag nog. Gelukkig lukt het ons met wat armgezwaai een passerende boot aan te houden en mee te gaan richting Pakxe, 1000 kip p.p., nog wat engelse les gegeven op de boot onder het toeziend oog van enkele kleurrijke varkens. Bij terugkomst hotel met enkele mensen gesproken over Boloven Plateau, we twijfelen, maar we kiezen ervoor om dat te skippen, en samen met een wat op leeftijd geraakte Filipijnse vrouw, die we in Luang Prabang al gezien hadden, richting de eilanden en watervallen in het zuiden te gaan morgenvroeg om 09.00 naar busstation, nadat ik naar bank ben geweest. Zij, Barbara, heeft perfecte reisgids, Moon, heeft veel gereisd, is sinds kort fotografe en praat+schrijft Chinees, dat maakt wel indruk moet ik zeggen. Zij heeft ook veel tips+aantekeningen van dat gebied, dat scheelt ons geld en tijd. We zijn redelijk verbrand, bovenop de boot gezeten te hebben, toch veel geluk gehad dat we nog een boot konden tegenhouden, anders hadden we daar moeten blijven, wat weer veel extra's gekost had, goed verlopen dag eindelijk weer eens. Kleren zijn vrij goed gewassen, morgen in de bus zal alles wel weer smerig worden, maar alla.
18-02-1997, Don Khong Island, dinsdag, 5 maanden'on the road'
08.00 ontbijt. Om 08.45 op busstation, bus nog net kunnen tegenhouden, gelukkig plaats voor ons 3en. 3000 kip en ook in Zuid-Laos gaat wel eens een band kapot! Om 15.00 in guesthouse, later omgeruild voor ander Don Khong Guesthouse, betere kamer, 3000 pp. Rondgelopen, Len even 'suboccia' of zo iets gedaan met localen, voetbal met rieten balletje+net. Morgen naar watervallen + spoorlijntje voor 35000, wij 3en + Swiss, boot+tuk-tuk, duur, maar enige mogelijkheid. Deze omgeving heet "4000 Islands region". Vrij luxe rit vandaag op grote vrachtwagen, met ±50 personen achter op de bak met banken. We hebben weer geen douche en geen stopcontact.
19-02-1997, Don Khong, woensdag
07.00 ontbijt, 07.30 boot Ban Khone, wij, Filipijnse, Zwit, Oostenrijker, lang ge-bargained, 4400 pp. Aardige tocht naar Li Phi waterval, verwachtten kleintje, 't werd een grote. Prachtig stromend door rotspartijen, ook meerdere watervallen nabij grote, erg te gek, veel geklommen. We konden Len niet vinden, maar die was al terug naar 't dorpje enkele km terug, ik moe gezocht en hem daarna de huid volgescholden, hij had gewoon iets kunnen zeggen tegen iemand van de groep, watervallen complex was vrij groot en er zou makkelijk iets gebeurd kunnen zijn. Daar was ook het enige stukje spoorlijn in Laos, doet het niet meer. Met boot naar vaste land, tuk-tuk veel te duur, dorp ingegaan, er was feest, iedereen bezopen, wij moesten meedansen, LAO LAO drinken en ontzettend veel voedsel proberen, maar we kregen ze wel zover dat een zatlap ons goedkoop naar grootste waterval van zuid-oost Azie bracht, Khong Pha Phen genaamd, erg breed inderdaad, maar ik vond de andere iets mooier en ik was een beetje tipsy! Pas rond 18.00 terug. In totaal 6800 pp betaald, zo goedkoop heeft nog nooit iemand het gered en de tuk-tuk chauffeur had echt nooit gedacht dat wij alternatief vervoer zouden kunnen regelen! Soep gegeten en wat nagezanikt, we hebben maar licht tot 22.00 (vanaf 18.00) en dat is het nu bijna, snel ophouden anders zie ik niks meer. Morgen terug naar Pakxe!
20-02-1997, Pakxe, donderdag
08.30 bus Pakxe, half lege bus, behoorlijk doorgereden, al snel in Pakxe Hotel. Grote kamer, 3 persoons op z'n minst, 850kip, maar Barbara betaald 3500 omdat zij anders een duur enkel moet nemen, gunstig voor ons. Gedoucht+wat kleren "gewassen", wat niet veel helpt. Ook enkele kleren gemaakt. Tevens eindelijk Ten Years After tape met Bjork verwisseld! Morgen via tuk-tuk, ferry, songthaew, bus en trein in Bangkok zien te komen. Daar moeten we best het een en ander doen, goedkope kamer zoeken, poste restante ophalen, bellen, Len fax bank afschrift voor Australie visa regelen, ik wil Thaise massage, studentenkaart, misschien wat bandjes, naar bank cheques kopen, kijken hoe lokale bus naar zuiden kunnen komen, en tevens nog het paleis bezoeken, post opsturen, en zondag weer eens live voetbal kijken, dat is nogal wat. Vanavond nog voorlopig laatste Lao biertje gedronken. Even de flies inpakken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
