Uruguay en la Bombonera

We vertrokken pas dinsdag naar Argentinië omdat ik maandag eerst persé naar de geweldige countryrock band Sons Of Bill 'moest' in Wesel, net over de Deutsche grens. Eerst speelde ene Cam Penner, die met zijn achternaam in Duitsland natuurlijk al veel gelach veroorzaakt. Hij speelt echter best een leuk setje. Ik had al meerdere keren met de voorman van SOB gemaild omdat ik op setlists gezien had dat ze mijn 2 favoriete liedjes niet vaak meer spelen, en dat kan natuurlijk niet. Gelukkig hebben ze ze allebei gespeeld, alhoewel niet in de versies die ik graag wilde (tjuu nae). Dat maakten ze echter helemaal goed omdat het gewoon een kei gaaf optreden was onder het genot van wat flesjes frisches Veltins. Dinsdag eerst afscheid genomen van onze zeer dierbare Epke. Uit zijn dagboekverslagen hebben we al begrepen dat hij het erg naar zijn zin heeft in het dierenpension van ome Ziep en tante Jel. Hij heeft zelfs zijn eerste sneeuw ervaren, daar hadden we natuurlijk graag bij willen zijn. Www.puttieparie.com moet nog wat bestellingen de deur uit doen, alvorens Frans Boerjan de huissleutel krijgt. Hij is zo goed om op ons optrekje te letten in onze afwezigheid. Super ! P.s. Frans, er staan nog eieren in de koelkast, die mogen op. Daarna brengen pap en mam ons naar DUS. Op Heathrow in London moeten we even overstappen. Ik had daar al ooit eerder met Len een uur als een gek doorheen moeten rennen om een vliegtuig te halen, dit keer was het weer een doolhof voordat we van Terminal 1 naar Terminal 5 belandden. Ik snap best dat die Zuid Amerikaanse voetballers vaak te laat terugkomen van hun vakanties, die zijn waarschijnlijk verdwaald ergens op Heathrow. Woensdag komen we dus aan in Buenos Aires. We weten dat het de komende dagen slecht weer wordt. Dat hebben Fabienne en ik altijd op vakantie, dus we halen er onze neus niet voor op.......alhoewel. Onze hotelletje ligt in de oudste wijk van BA genaamd San Telmo. De wijk heeft zijn charmes, maar ti's toch wel een beetje unne kroam. Argentinië heeft ergens rond 2002, toen was ik met Len even daar, een mega financiële crisis gehad, en dat is aan het wegenonderhoud en zo wel te merken. Leuk is dat aan veel stroomkabels die boven de weg hangen, vaak voetbalschoenen hangen. We wandelen naar de haven, alwaar Puerto Madero ligt, een wijk met moderne restaurants in haven docks. We hebben in de vroege namiddag gegeten in San Juan Cafe, een aanrader van tripadvisor. En dat klopt. Mijn rib eye is een groot oog, en echt de lekkerste bief die ik ooit gehad heb. Mmmmm. We gaan bij toeroperator sayhueque informeren naar veerboottickets voor Uruguay. De beste man weet ons bijna over te halen om een 14 daagse noord Argentinië en Chili tour bij hun te boeken. Zijn tour omvat echt alles wat wij ook op onze planning hadden staan. We nemen een dagje bedenktijd. Als we weer thuis zijn voor een siësta rond 16.30 worden we niet meer wakker tot de volgende ochtend. Beetje moe dus allebei. Donderdag regent het hard. We gaan weer even naar dat tourbureau, om weer even van gedachten te wisselen. Helaas is Martin net gevlucht volgens een collega, omdat er blijkbaar een zeecontainer is ontploft in de haven waaruit een gifwolk is gekomen die over 6 districten hangt. "You don't wacht tv ? ". We krijgen gelijk mondkapjes om. We kunnen zo blijven zitten daar, of we kunnen net als miljoenen anderen evacueren. Uhhhhhhh.......nou ja, dan pakken we maar een taxi. Helaas willen dus miljoenen mensen ook weg daar, dus een langDUURige rit in de file. Inmiddels is er ook nog noodweer. We kiezen voor de moderne boutique wijk Palermo Soho. Daar is geen gifwolk, maar wel noodweer helaas. Fabienne met de poncho en ik met parapluutje laten ons niet kennen. In een ijssalon zien we voor het eerst het nieuwsbericht over de evacuatie. Ziet er ernstig uit allemaal. Gelukkig is inmiddels bekend dat het geen gevaarlijke stoffen bevat. Men kan weer langzaam teruggaan, alle miljoenen tegelijk. Ondertussen zijn echter diverse metrostations onderwater gelopen en kun je soms nauwelijks een weg oversteken, zo hoog staat het water. Helaas kunnen we dus niet genieten van de vele boutiquewinkeltjes waarop Fabienne zich verheugd had. Met de metro komen we dan toch redelijk snel weer nabij ons hotel, en lopen we het laatste stuk door de regen. We verfrissen ons met nog meet nattigheid en gaan uiteten. Helaas is het door ons uitgekozen parilla (steakhouse) volbezet. Dan maar ergens anders, maar die keus pakt slecht uit, niet te vreten die chorizo steak. Wat een kutdag !! Ondertussen heb ik maar zelf veerboottickets naar het mooiste stadje van Uruguay gekocht via de zeer handige iPad. We moeten lang wachten bij de Colonia Express terminal en door de douane gaat ook langzaam. Er is wel een leuke kortpotige Golden Retriever die alle bagage mag besnuffelen. De overtocht gaan snel, un barca rapido. Colonia is echt een mooi vestingstadje met nog veel authentieke muren en cobblestone straatjes. We eten er wat bij een oude molen. Helaas smaakt het eten wat Sjaak en Tillie ons donderdagavond in de voetbalkampioenschap voorzetten beter dan wat wij krijgen. Wederom jammer. Als je een plata tipico besteld, en je krijg nootjes, chips, plastic kaas en hamblokjes....tsja. Het is echter zondermeer de mooiste waard, een erg mooi stadje met veel historie. Zaterdag is het dan eindelijk zover, we gaan naar Boca Juniors !! We gaan echter eerst ontbijten in het oudste restaurant van Buenos Aires, het beroemde Café Tortoni; een prachtig ingericht authentiek café. Om 13.30 worden we opgepikt door iemand van juancha futbol ( of zoiets). Je kunt geen kaarten kopen van Boca wedstrijden. Alle plaatsen zijn gekocht door de socio's. En die hebben er een commercieel handeltje van gemaakt. Je betaald meer dan 100 €, en je moet georganiseerd gaan. We hebben 2 leuke oude met Boca spullen ingerichte schoolbussen vol met toeristen die worden gedropt in een wazig café in Boca. Voor de deur liggen nog matrassen van zwervers. Het café doet me denken aan Belfast, achter die muur. Veel graffiti en zo. Van binnen is het niet veel soeps, maar wel heel gezellig ! Het lijkt wel een Boca Juniors memorabilia shop. We krijgen (uiteindelijk) 78 literflessen Palermo bier, en 17 pizza Margaritha's........gratis wel te verstaan. Sommige Amerikaanse jongeren zetten het op een zuipen en vreten. Na anderhalf uur gaan we weer de bus in, verder richting stadion La Bombonera (de bonbondoos) in de volksvijand La Boca. We krijgen allemaal een pasje van socio's. Fabienne krijgt er eentje van een man, maar dat maakt de security niet uit. Zodra we binnen zijn, moeten we de pasjes gelijk teruggeven aan de organisatoren. Boca speelt in geel en blauw. Dat is ooit zo gekomen omdat de voorzitters bij de oprichting niet konden kiezen wat de clubkleuren moesten worden. Ze spraken af naar de haven te gaan en de eerste buitenlandse boot die de haven binnenkomt, daarvan zou men de kleuren kiezen. Een Zweedse boot dus. De wedstrijd is niet meer van belang voor de competitie, Velez Sarsfield is al kampioen. Bij tegenstander Godoy Cruz is echter Boca legende Martin Palermo coach, diersoort voor Argentinië 3 penalty's in 1 wedstrijd mistte. Hij krijgt een ovationeel welkom. We staan volgepropt in sector M van de zuid tribune. Geweldig stadion, echt waar. Een ander ding is dat ene Rolando (Flaco) Schiavi na vandaag stopt, en coach wordt van Boca volgend seizoen. Hij is 39, laatste man, en de beste speler druit. De sfeer is super, maar de wedstrijd bedroevend slecht. Flaco schoffelt de spits van Godoy onderuit, duidelijke penantie, maar hij heeft veel respect bij de scheidsrechter, dus niks. Niemand van Godoy klaagt. Als Godoy dan opeens 0-1 scoort, merk je dat niet aan het publiek, ze blijven positief doorzingen; zeer apart. Martin Palermo juicht overigen niet. Gelukkig wordt het danig 1-1. Nadat ik al een foto gemaakt heb van deze "eindstand", komt er nog een offensiefje, en warempel........2-1.........jetzt gehts loss...... . De wedstrijd is afgelopen en die Flaco krijgt een langdurig eerbetoon van het hele stadion (niemand gaat weg), op het schoreboardscherm komt zijn voetbalhistorie voorbij, en vele beroemde Argentijnen spreken hem een boodschap toe, pluisje ook, onder luid gejuich van de socio's, en hij schiet wat ballen in de tribunes. Hij heeft maar 4 interlands gespeeld zie ik, en de eerste pas op 36 jarige leeftijd, vreemd. Na een half uur extra, mogen we eindelijk het stadion uit. Kei ruige ervaring. Zelf voetbaldier Fabienne vond het wel sjiek. Daarna met die bussen weer naar huis. Het was overigens prachtig weer, 30 graden met blauwe hemel. 'S Avonds lekker gegeten bij een parilla. We zijn wel elke dag bek af van het vele lopen, het warme weer, het vele wachten en uitzoeken. Na een glaasje heerlijke wijn of Quilmes biertje, hebben we de punten al bijelkaar. Vandaag derhalve een taxieden gepakt. Daarmee naar de wijk Recoletta gegaan, alwaar de begreefplaats is waar o.a. Evita Peron ligt. Het is een boertende begraafplaats met superdure, boven de grondse, prachtige graven. Veel ex presidenten en Argentijnse coryfeeën liggen hier. Echt kei sjiek. Na Jim Morrison, Johnny Cash, Hank Williams en Elvis, heeft nu ook Evita Peron de eer dat wij een foto van haar grafsteen maken. Ook het Hard Rock Café is er in de buurt. Ik heb al sinds de vliegreis last van mijn keel door de airco, die ook in onze hotelkamer aan staat natuurlijk. Wel vervelend. Het is ook vandaag supermooi weer. Er zijn overal markten. We nemen de taxi naar La Boca naar het prachtige wijkdeel, Caminito. Daar zijn de huisjes allemaal gekleurd. Het is wel een toeristisch commerciële uitbuiting geworden, zeker omdat daar ook de tango is. Het is er wel erg leuk rondwandelen. Een Diego Maradona lookalike laat veel mensen omkijken en lachen. Bijna alles is in de geel blauwe kleuren van de volksclub, erg ruig. We hebben wel nog een geluk bij een ongeluk gehad. Omdat die gifwolk er was, hebben we niet die 14 daagse tour geboekt. Achteraf fijn, want in Salta zijn de komende week thunderstorms voorspeld. Dus gaan we nu eerst naar de wijnstreek Mendoza, en daarna via Chili uiteindelijk naar een hopelijk droog Salta. We hebben gisteravond nog een leuke wijkdeel ontdekt, waar de hier beroemde cartoon Maldalda op een bankje zit en mensen het daardoor een sightseeing vinden. Het heet Paseo Historieta of zoiets, en daar gaan we straks maar eens wat eten tuntj mich. Hasta luego.