Mississippi Delta

Mississippi, I'll remember you.......zongen 3 Brunsumse zusjes van Poolse afkomst ooit. Ik zal het ook nooit vergeten. Vanuit Kentucky rijden we in een uurtje of 7 naar Memphis. Ons hostel is gewoon een hotel, midden in het centrum, 2 blokken vanaf de beroemde Beale Street. Deze uitgaansstraat is iets langer dan die in Nashville. Hier kun je echter wel vanaf de straat bier kopen en hier hebben de kroegen de vensters open, zodat het meer een groot straatfeest is elke avond. Erg gaaf op zich, maar toch ook weer een soort kermis. De BB King kroeg en dergelijken, daar spelen wel goeie bands, maar die spelen allemaal mainstream bekende blues muziek. Niet verkeerd voor een avondje. Donderdag gaan we over de Elvis Presley Boulevard naar zijn Graceland. Ik vond het echt gaaf. Het is een georganiseerd themapark waar iedere bezoeker dezelfde route loopt met hoofdtelefoon op. Je gaat met busjes naar 6 bestemmingen op Graceland. Uiteindelijk kom je dan bij zijn graf uit. Indrukwekkend. Je wordt alleen doodgegooid met Elvis souvernirshops. Elke deur die je uitgaat, komt uit in zo'n winkeltje, een beetje opdringerig dus. Daarna gaan we naar de legendarische Sun Studios. Net als Ryman heeft ook dit iets van 25 jaar leeggestaan alvorens er een museum werd opgericht. De rondleiding en de verhalen van de tourguide leiden tot kippevel. Echt schitterend om meegemaakt te hebben. Daar komt echt veel muziek historie vandaan. Elvis, Johnny Cash, Carl Perkins, Jerry Lee Lewis, Roy Orbison noem maar op. U2 heeft er nog Rattle and Hum opgenomen, en Larry heeft het drumstel laten staan. Sam Phillips, de platenbaas en oprichter, en ontdekker van al dezen, stuurde Elvis eigenlijk eerst weg. Toen Elvis merkte dat hij niet in de smaak viel, begon hij meer uit paniek zijn liedje in een compleet andere stijl te spelen, en toen was Sam opeens wel te spreken over hem. Dat was dus een belangrijk moment in de muziek historie. Elke muziekliefhebber zou dit geweldig vinden. 's Avonds gaan we weer Beale Street op. Duur bier drinken. Vrijdag gaan we eerst naar dat andere platenlabel, Stax Records. Dan heb je het over Otis Redding, Booker T, Isaac Hayes.......soul dus. Ook een ruig museum met leuke filmpjes. 's Middags maken we een boottocht over de Mississippi, met zo'n boot met zo'n watermolen eraan. We vonden het niet zo geslaagd. We zijn ook nog even de brug overgereden over de Mississippi, zodat we ook in de staat Arkansas geweest zijn :). We drinken wat bij Huey's en kijken NBA. Zaterdag rijden we over de Highway 61, ook wel de Blueshighway genoemd, naar Clarksdale. Net voor Clarksdale is het beroemde Crossroads monument. Volgens de legende heeft Robert Johnson zijn ziel hier verkocht aan de duivel om de beste bluesgitarist ter wereld te worden. Het wordt beschouwd als de bakermat van de blues en rock 'n roll muziek. Ook weer een historisch kippevel moment als je daar staat, voor mij persoonlijk dan. We eten wat bij Abe's BBQ op de hoek. Een erg leuk authentiek klein restaurantje welk je normaal alleen in jaren 50 films ziet. We gaan naar het Delta Blues Museum met veel memorablia van Muddy Waters, Robert Johnson, Charley Patton en consorten. Erg leuk, in een oud treinstation. We slapen 2 nachten in de juke joint Ground Zero Blues Club www.groundzerobluesclub.com . Als je aan komt rijden weet je niet wat je ziet. Wederom waan je je in een jaren 50 film van Tarantino of zo. Is het echt daarbinnen vragen we ons hardop af ?? Buiten staan versleten banken met wat zwarte mensen erop en antieke BBQ's. Jaja, we zijn RUIM in de minderheid als witte. Maar het voelt niet verkeerd aan of zo, integendeel, hiervoor wilde ik hier naartoe ! Als je binnekomt lijkt het een beetje op TomTom, maar dan 4x zo groot, en ouder, en alle plekjes op muur, vloer en plafond zijn beschreven door klanten, of met posters of weet ik wat behangen. Ge-wel-dig ! Denvis en Miss Montreal waren er ook al. We hebben allemaal een smile op onze bek. Doot iearst mer een fles beer ! We krijgen boven een erg groot appartement met 2 grote bedden en 2 banken. Ik heb een bank naar de keuken verplaatst, zodat ik ook eens een nacht kan doorslapen en niet nadat de alcohol is uitgewerkt wakker lig van het ongelooflijke gesnurk van enkele mede reizigers. We lopen door het verpauperde dorp en komen uit bij een Nederlader die daar een erg leuk Heritage museum heeft. Hij heeft een indrukwekkende muziekcollectie. Hij komt uit Arum, maar zal Hans wel niet kennen. Leuke gast wel. 's Avonds gaan we naar de beroemdste juke joint van de hele delta, Red's Blues Club, dat ligt bij ons de deur uit, dan over een spoor lopen, en daar is het al :). Je weet echt niet wat je ziet als je binnenkomt. Het is in een oud klein rood gebouwtje, en binnen is het een grote rommelzooi. Een stal met allemaal memorablia, erg donker, en Red's heeft ondanks het donkere ook nog een zonnebril op. Die avond speelt de inernationaal bekende Watermelon Slim een zeer indrukwekkend optreden voor een 15 tal bezoekers. De bar is daarmee al half vol. Slim speelt uren lang, vertelt verhalen, is een beetje een rare, maar we hebben een geweldige avond. Slim woont tegenwoordig in Europa, maar was toevallig even thuis, en komt dan gewoon daar spelen. Daarna zien we in onze eigen toko nog wat lokale artiesten. Eentje valt wel erg op, een zwart jongetje van een jaar op 14. Hij speelt de pannen van het dak, zonder naar de snaren te kijken. Het is Omar, het grootste lokale talent. Omar rookt, doet drugs, drinkt, steelt auto's.......maar ze proberen hem allemaal in toom te houden. Hij is echt goed. En zingt gewoon het beroemde "Red Rooster" alsof hij al een heel leven achter zich heeft. Super. Ziep rookt nog een jointje met een lokale politieagent op de oude banken. We slapen zondag heel lang uit. Ik in mijn keukentje. Heerlijk ! We gaan daarna naar de Shack Up Inn. http://www.shackupinn.com/pictures.html . Hier kun je ook overnachten, maar omdat er een groep Engelsen met Oldsmobilen hadden geboekt, was het volgeboekt helaas. Ook hier weet je niet wat je ziet, allemaal oaje kroam, schitterend. Echt supergaaf. Aan de voorzijde ligt nog een Hopson Bar, ook die is van binnen echt geweldig, en de eigenaren zijn zo aardig en geven ons de eetrestanten die ze voor de Engelsen gekookt hadden. Het gehele complex is een museum op zich. We gaan all you can eat eten. Zondag is onze eigen toko dicht vanweg Memorial Day/Weekend. We gaan dus weer naar de stal van Red's. De kleine Big A speelt met enkele vrienden. Ook leuk. Hij speelt meer zwarte blues, terwijl Slim witte blues speelt, volgens Red dan. Het is niet druk. Red komt bij ons zitten. Hij heeft al een fles Evan Williams bourbon op. Hij vindt het gezellig met ons en geeft een flesje water aan Lier. Het is echter moonshine, 200 proof, oftewel bijna 100 % alcohol. Het flesje wordt rondgedeeld en is zo leeg. Ook wordt een plastic fles met Franse (?) vodka gedeeld, in ruil voor een paar flesjes Miller Highlife bier. Red vertelt de leukste verhalen. Het wordt een legendarische avond in de woorden van Lier. Buiten staat een BBQ lijkend op de voorkant van een oude stoomlokomotief. We hadden door het all you can eat geen honger, maar als we rond middernacht " enigsinds aangeschoten" naar buiten lopen, langs de bank waar Red inmiddels op inslaap is gevallen, open ik de gitzwarte loodzware BBQ deksel, en daar liggen waarempel nog zeker 50 stukken eetklare vleesjes !! Mmmm. Ik geloof dat Ziep me weg heeft moeten slepen anders was ik er nog veel langer van blijven smikkelen. 's Morgens om 11.00 checken we uit, met een lichte kater, en gaan we ontkateren bij de MacDonalds, dat werkt het beste ! We maken veel gebruik van de gratis refills, welke we ook in de auto meenemen, alle 4. Via de geboorteplaats van Elvis, Tupelo, rijden we over de mooie heuvelachtige en erg groene Apalachian Highway via de Hank Williams Memorial Highway naar diens sterfplaats Montgomery in de staat Alabama. Onderweg wisselen we veel van radiostations en horen we veel feel good road music. We zijn onderweg al veel wasbeertjes, gordeldieren en rendieren tegengekomen. Via de iphone had ik het Madison Hotel gevonden voor 59 dollar per kamer. We lopen er binnen, zonder geboekt te hebben, de receptioniste zegt dat de prijs 79 dollar is. De 59 is alleen als je online boekt. Ik kijk haar verbaasd aan. Ik zeg heb je ergens een PC met internet staan, dan boek ik even......ze lacht en wijst ons de weg.......als we proberen online te boeken komt ze opeens aanlopen, en snapt ze de onnozelheid van dit gebeuren en geeft ze ons de kamers voor 59 dollar, ghi ghi ghi. Door Memorial Day is vandaag veel gesloten, dus gaan we nu maar naar bed. Eindelijk een groot bed voor mij alleen en geen snurkers op de kamer. Heerlijk !!